Voor mijn stage ga ik door het Vuur

En toen was het alweer twee weken later.

20-06-2014

Goed nieuws, de Darwin (auto die ik kapot had gemaakt die avond daarvoor), was gelukkig zo gemaakt met wat ‘koppelingsolie’ (?), wat blijkbaar altijd gebeurt bij die auto omdat ie zo oud is. Dus ik super opgelucht dat ik niet die hele auto had gesloopt.
Daarna het veld in gegaan met Robert en Collins. Collins is een van de vele scouts in Kasanka, maar (officieel) moet je altijd een scout bij je hebben als ergens in het park de auto verlaat en het veld in gaat. Dus waren we samen met Collins. Onderweg nog een puku schedel gevonden en overal een paar brandjes gestart om een begin te maken aan early-burning. Vandaag had het team een off-day, morgen ook nog. Ze hebben meestal 10 a 12 dagen een contract en dan 2 a 4 off-days en dan weer een nieuw contract. Voor de rest van deze dag weet ik niet zoveel meer. Kort verhaaltje dus voor deze dag. [Symbool]

21-06-2014

Vandaag ging ik Bas helpen met een cursus. Hij gaf locals uit verschillende dorpen uit Zambia een cursus over early-burnen en het maken van fire-breaks. In totaal kwamen ongeveer 30 man die de dag ervoor veel over het branden hadden geleerd en het vandaag in praktijk mochten brengen. We gingen met twee wagens het park door rijden. Ik met een groep van ong 20 in de open achterbak en de rest in de wat kleine overdekte wagen. Al snel was iedereen helemaal enthousiast over alle puku’s die ze zagen(, aangezien er buiten de grens van alle nationale parken bijna geen wild te zien is vanwege het stropen.) Verder nog wat warthogs gezien en hippo’s . We hebben nog de Fibwe Hide bezocht. Waar je een heel mooi uitzicht hebt over een deel van Kasanka. Daarna weer een stuk gereden met de wagens en na een tijdje kwamen we vast te zitten. Het bleek dat we met zijn alle toch ietsje te zwaar waren en de onderkant van de wagen de grond raakte, wanneer de bandensporen van de weg te diep waren. Een paar mannen de bijlen erbij gepakt en alle stenen/zand onderuit de wagen geslagen en toen weer verder.

Ik keek heel erg naar uit om te lunchen. Vooral omdat we de kans hadden om mee te eten met de mensen van de cursus. (die een wat luxere maaltijd krijgen dan wat ik gewoonlijk hier eet) Dus ik blij dat we rond half 12 naar Pontoon (een van de kampen in Kasanka) reden om te gaan lunchen. Onderweg naar Pontoon zagen we langs de weg een grote vlammenzee. Luckson (die een van de teamleiders is) sprak mij en Robert gelijk aan en zei dat die vuurzee richting Chinyangali giing. Dat is een heel groot gebied in Kasanka, die we juist beschermen tegen branden. De kans dat deze brand bij Chinyangali zou komen was erg groot. Na 20 min. bijna aangekomen in Pontoon. Kwam er nog snel spontaan een tak vol naalden over de auto heen. Ik wou me gezicht beschermen en deed mijn handen ervoor. Jammer genoeg stak er toen een dikke naald flink onder mijn nagel en begon als een gek te bloeden. Secondes later stonden we stil omdat we in Pontoon waren en sprak Bas ons gelijk aan. Hij zei hetzelfde als Luckson en wij moesten gelijk terug rennenen een heel team optrommelen om deze brand tegen te houden. Wij rennend naar het dichtstbijzijnde kamp met een radio en iedereen die beschikbaar was naar Chinyangali laten komen. Toen zijn wij door gerend naar Chinyangali. Daar waren gelukkig al 2 andere naartoe gekomen. Daar stonden we dan. Met zijn 4e. Kijkend naar de richting waar een enorme rookwolk te zien was, wachtend totdat hij ons tegemoet zou branden en wij hem moesten tegen houden. Voelde beetje alsof je klaar stond voor een oorlog tegen het vuur. Ik ging met een ander de bush in om takken te halen om vlammen mee te kunnen weg slaan. Tegen de tijd dat we terug kwamen met de takken was er blijkbaar een team langs gekomen met de auto en waren vertrokken naar de brand, om het daar ter plekke tegen te houden met emmer vol water. Wij gingen richting de brand lopen en kwamen al snel het team weer tegen. We reden terug omdat de brand al meerdere wegen was overgestoken en niet was tegen te houden. PlanB: naar Chinyangali en zelf een brand starten om tegen de grote brand in te branden. Ik begon met Robert en Webe aan de ene kant van Chinyangali-grens te branden en de andere mannen aan de andere kant. Dit moest ook erg gecontroleerd, voordat onze brand de verkeerde kant op ging en evengoed Chinyangali kon afbranden. Robert liep met een brandende grasbundel vooruit, Webe liep met de watersprayer (enige in heel Kasanka) naast Robert en ik liep er achter om alle vlammen weer uit te slaan zodat de brand de goeie richting op ging. Na half uur werken en nonstop alle rook en ass te hebben ingeademd begon mijn lichaam toch wel te merken dat ik die lekkere lunch had overgeslagen en mijn reserve energie op was. Andere zijn ons komen helpen en ik was even gaan zitten om bij te komen. Ondertussen was de sterke wind gelukkig afgenomen en had de vuurzee ons nog niet bereikt. Nu de wind een beetje was gaan liggen zijn we weer richting de grote brand gegaan en hebben we hem uiteindelijk met zijn alle uit gekregen.
De vraag is nog steeds hoe deze brand is ontstaan. Misschien een poacherfire of toevallig ontstaan. Gelukkig is de brand tegengehouden en staat vandaag Chinyangali er nog prachtig bij!
Helemaal kapot aangekomen in Wasa, een snelle koude en slapen

22-06-2014

En toen was de dag aangebroken: VERHUIZEN!!!
De general-manager ging zijn huis uit en dat werd het nieuwe folunteer house. Van een tweekamer huis voor 6 personen naar een 4 kamer huis met twee douches is echt een hele verandering. De 4 fransen interns waren de hele dag het veld in en Kim kwam die avond pas terug omdat zij in KCC was, nog bezig met de cursus geven. Ik en Robert dus de hele dag alles lopen verslepen en schoonmaken. Verder moesten we wel de boiler maken omdat ie kapot was, de elektriciteit fixe en veel inproficeren aangezien we 3 bedden hadden een tafel en twee stoelen. Maar dat maakte het wel zo leuk. Natuurlijk had ik gelijk een eigen kamer geclaimed (H) een bed erin gezet en een muscitonet er overheen, zodat ik in ieder geval veilig zat die avond. Mwhahaha
De Fransen sliepen buiten in de tent omdat ze nog geen bed hadden en Robert op de grond. Mja ik had heerlijk geslapen.
Verder die dag nog wel al mijn kleren en beddengoed gewassen voordat ik ze naar het nieuwe huis bracht. Want de dag ervoor had ik Kim gesproken en ze zat onder de soort muggenbultjes. Ze was het slachtoffer van ‘bedbuggs’, die in je bed/beddengoed/kleren zitten (soort vlooien ofzo) En ik had dus 3 van die kleine bultjes ook op mijn buik. In het vorige huisjes sliep ik in dezelfde kamer als Kim, dus ik had ze waarschijnlijk ook ergens. Bezig met wassen tot 18:00 uur en toen binnen gegaan want…… in dit huisje stond de enige tv van heel Kasanka en vanaf deze dag was iedereen elke avond welkom om voetbal te kunnen kijken. Er is precies genoeg stroom om 2 wedstrijden te zien, maar voor zekerheid mag er maar 1 wedstrijd per avond worden gekeken en dat is om 18:00. Dus onze hele woonkamer vol mensen. Echt super gezellig. Met zijn alle limonade gedronken en lekker zitten schreeuwen tegen de tv. Rond einde van de wedstrijd dus gaan slapen in mijn eigen kamertje.

23-06-2014

Vandaag waren de team weer naar Kasanka gekomen en kregen allebei een contract voor 10 dagen. Ik ben die dag gelijk begonnen bij Chinyangali met team Luckson, omdat we dat gebied zo snel mogelijk wouden beschermen tegen andere branden. Deze ochtend heb ik mee geholpen met slashen, wat iedereen wel redelijk aan het lachen maakte ‘een wit meisje dat probeert te slashen’ hahahahaa. Nou moet ik wel zeggen dat ik in 15 min 1m2 en hun 30m2 :P Na een ochtend werken zaten mijn handen ook onder de blaren. Vandaag heb ik dit team een stuk beter leren kennen. Luckson zelf kende ik al goed (hij was er dus ook bij de cursus van een paar dagen geleden) maar zijn team bestaat uit 10 andere, die ik daarvoor nog niet zo goed kende. Stago, Jerico, Adrian, Kunda, Kelvin, Oliver, Mambwe, Oscor, Felix en Obbed. Met die namen moet ik nog redelijk oefenen!

Tijdens de lunch met de jongens inshima gegeten (natuurlijk) en daarna terug gereden naar Wasa. We kregen te horen dat er heel veel gieren rond aan het vliegen waren over Wasa lake en ergens bij Hippo island landde, dus wij met paar staffleden de auto gepakt en er naartoe gereden. Wie weet vind je wel een karkas van een of ander dier. We vonden inderdaad een stuk of 20 gieren in een boom zitten, maar niets doods te vinden. Nog even de auto uit geweest en rond gezocht, maar dat kon niet al te lang aangezien de hippo’s daar altijd om de hoek zitten en dat te gevaarlijk was.
Op de terugweg langs Wasa-lake nog even gestopt. Paar dagen hiervoor werd er een dode baboon op gegeten door gieren hier langs de weg. Nu was er alleen nog een hoopje botten te vinden en een schedel. Was toch nog wel een flink groot beest.

24-06-2014

Vandaag ging Frank mee met early-burnen bij Pontoon samen met team Blackson. Onderweg naar Pontoon nog hippo’s gezien en even gestopt om ze wat beter te bekijken met de verrekijker. De jongens van het team vonden het super gaaf om ze van zo dichtbij te kunnen zien.
Aangezien Robert er vandaag niet was, die door de jongens met ‘Mister Robert’ wordt aangesproken, moesten ze vandaag toch naar mij toe stappen wanneer ze vragen hadden en dan noemde ze mij natuurlijk ook beleeft ‘Mister Robin’. Hahaha. Nog meer van die grappige woordkeuzes:
Ik:‘Who is going to get some water?’
Blackson: ‘That one’ (wijst naar Goston)
Of
Ik: ‘Who are working with you today?’
Luckson: ‘That one, that one and that one.’ (wijst letterlijk naar hun gezichten)
Ik: ‘Gilliat?’
Gilliat: ‘Hallo?’ (zeggen ze echt altijd als je ze iets wilt vragen)
Mjaa we gingen dus bij Pontoon branden. Vanaf de weg het grasland ingelopen voor 5 uur lang. Ik was echt verschrikkelijk verbrand! Die dag was het enorm heet en hele tijd pal in de zon is ook niet het slimste om te doen, maar kon niet anders. Ook die hele tijd 2 emmers vol water mee zitten slepen, voor het geval dat het vuur de verkeerde kant op zou gaan. Emmer steeds ietsje leger omdat de sprayer gevuld moest worden, maar toch leek t alsof de emmer telkens met de seconde zwaarder werden. Volgende ochtend ook enorme spierpijn!

Tijdens het werken zat Goston de hele tijd gezellig te zingen, alsof hij nieteens naast een vuurzee stond, terwijl ik mijn adem moest inhouden en mijn ogen telkens moest dichtknijpen om niet verblind of gestikt te worden door de rook.
In de pauze weer inshima gegeten. Muziek opgezet en paar begonnen spontaan te dansen. Zag er super leuk uit en is blijkbaar ook heel normaal als je gewoon uit het niets opeens even gaat dansen. Ik vroeg voor de grap of Joseph (de meestal wat serieuzere werker) ook goed kon dansen en die gaf gelijk een kleine show weg.
Nog een paar dingen die ik nu alweer super normaal vind, maar toch wel leuk zijn:
- Als je iemand een hand schud, dan doe je een soort van dubbele handschud. Eerst normaal handen vast houden en schudden dan even handen anders vasthouden en weer terug en weer schudden.
- Als je zegt ‘Hello’ dan antwoorden ze ‘Hello, im good thank you’. Omdat je in Bemba hallo en hoe gaat het als een woord gebruikt.
- Mannen die hand in hand lopen is heel normaal
- Iedereen vind het heel raar dat Robert in hetzelfde huis slaapt als de fransen en ik. Dat kan alleen als je getrouwd bent. Nog steeds vragen ze elke dag of Robert écht in hetzelfde huis woont.
- Enkels en knieën worden als sexy-lichaamsdelen gezien.
Verder in de middag een fire-break gebrand met team Luckson. En daarna weer vroeg gaan slapen.

25-06-2014

Vandaag in de ochtend meeting gehad en daarna naar team Luckson gereden die in Fibwe aan het werk waren. Daar gekeken hoe het werk ging en of alle geslashed paden goed liepen volgens GPS. Daarna doorgereden naar Blackson’s team en hun meegenomen naar Bupata. Terwijl de jongens onderhand lunch hadden zijn Robert en ik weer een geslashed pad gaan checken die ik met het team die middag zou gaan uitbranden. Alleen lag deze fire-break in de swamps en liep je dus meeste van de tijd met tot je voeten onder water.

Eenmaal terug bij Bupata kamp kon ik mee lunchen en ging Robert terug naar Luckson. Tijdens de lunch liet ik de jongens luisteren naar mijn muziek op m’n Ipod. Ze vonden (denk ik) vooral de Ipod interessant en zaten er met z’n 3e omheen. Ze lieten mij daarna nog wat Zambiaanse muziek luisteren en deden nog even een dansje en toen was het tijd om te eten. Ik weet niet of ik al een keer uitgelegd heb hoe het eten van inshima werkt, dus bij deze:
Ze koken eerst een grote pot met water en gooien er telkens wat poeder bij (milimeel ofzo) totdat het een hele stevige pap is en dat is inshma. Daarnaast koken ze altijd nog een bakje groentes of droge vis. De inshima wordt op een groot bord (deksel van een v d emmers) gelegd en groente/vis in klein apart bakje. Dan worden 5 a 6 stoelen (stenen/stukken hout) er omheen geplaatst en is het etenstijd. Dan pak je met je handen een stuk inshima van de stapel, kneed je dat tot een balletje, maak je met je duim een holle vorm erin en schep je daarmee wat van de groentes/vis erin en eet je het op en dan pak je weer een stuk inshima enz.

Na de lunch ging we in de swamps branden. Ik zag dat Gilliat als enige geen laarzen had en zijn kapotte schoenen aan had, wat wel het laatste is dat je wilt dragen als je in het moeras moet gaan branden. Aangezien ik de laarzen van Bas mocht lenen had ik (redelijk) droge voeten terwijl je in de swamps loopt, dus had ik mijn wandelschoenen aan Gilliat uitgeleend, waar hij super blij mee was. Wel moesten we even grapjes maken, omdat mijn schoenen roze zijn en ‘de schoenen hem suuuper schattig stonden’ haahaha.

Branden in de swamps ging super goed. Er was heel veel gedroogde vegetatie door het slashen en dat vloog zo in de fik. De ene kant van de fire-break was de non-burning zone de andere kant mocht wel branden, dus dat hielden we ook niet tegen: early-burnen. Dat was echt super, omdat het zo goed branden, ontstonden er weer enorme vuurzeeën op het water van de moerassen. Het was wel echt super warm om daar de hele middag naast een grote band te staan, maar gelukkig hadden we onze eigen wolken gecreëerd en werkte we de rest van de tijd in de schaduw dankzij de rook.

Tijdens werk voelde ik een prik in mijn hiel, dus ik dacht dat het wel weer een takje of stuk prikkend gras zal zijn, waar je zo vaak last van hebt. Maar de prik ging niet weg terwijl ik me voet wat bewoog in mijn laars. Toen maar laars uitgedaan en zag ik dat er een dikke zwarte mier in mijn hiel vastgeklemd zat. Had ik blijkbaar iets te lang stilgestaan op een plaats waar een mierennest stond. Mijn hele broek zat onder de mieren, die echt verschrikkelijk irritant kunnen bijten. Het team had al snel door dat ik de dupe was van fire-ant attack en kwamen gelijk in een kringetje om me heen staan om alle mieren van me af te plukken. Gelukkig was die actie snel genoeg en hoefde ik niet de kleren uit, zoals vele andere stagiaires dat wel moesten tijdens hun interactie met fire-ants.
Hierna kwam Frank langs om mij op te halen en reden we terug naar Wasa. Onderweg nog een hamerkop gezien en 4 southern ground hornbills. Echt geweldig mooie vogels! Het was al donker toen ik thuis kwam. Robin kwam nog even spontaan op bezoek (dochter van Frank en Inge) en was zo gul om mij een sticker te geven op mijn wang. Daarna kwam natuurlijk heel Wasa ook nog op bezoek van Ghana moest die avond voetballen tegen Frankrijk. Wel leuke concurrentie tussen de franse interns en de rest, mjaa Frankrijk had gewonnen.

26-06-2014

Vandaag eerst rondom Fibwe gebrand met team Luckson. Tijdens lunch kwam Stago opeens random naast me staan en voordat ik het wist was er al een foto gemaakt door Luckson. Blijkbaar wou hij graag met me op de foto, dus zijn we daarna nog even goed gaan poseren voor een normale foto. En toen moest Luckson ook nog even met me op de foto. Heb al vaker gemerkt dat ze soms foto van je willen maken en dat dan gewoon doen (njaa doe ik natuurlijk ook de hele tijd, foto van iedereen maken terwijl ze aan het werk zijn, dus zo raar is dat ook weer niet). Ik stond (in eerste week) in Bufumu toen ik team Blackson leerde kennen en daar was een scout die zijn mobiel pakte en onopvallend een foto van me wou maken, maar het geluid van zijn mobiel stond aan dus hoorde je heeeeeel duidelijk dat hij foto maakte en vervolgens maakte hij er nog drie, terwijl ik hem vragend aankeek :P.
En Robert overkwam vrijwel hetzelfde. Luckson vroeg of hij met hem op de foto wou, dus Robert zei ja en sloeg een arm om zijn nek om zo te poseren voor de foto. Vervolgens vloog Luckson hem om de hals als een verliefde vriendin en had een big smile van oor tot oor. Robert vertelde dit verhaal en kon zijn lach bijna niet inhouden. En dat terwijl homoseksualiteit taboe is :P.

Die middag ging ik nog een fire-break branden naast Pontoon river, die we week geleden hadden geslashed. Toen we er heen liepen gingen Gillait en Goston de bush in om branches mee te nemen om vuur tegen te houden wanneer dat nodig is en ik ging samen met Robert, Blackson, Joseph en Lennard naar de rivier om de emmer te vullen met water. Stonden we net naast de rivier, zagen we een enorme rug van een dier aan de overkant van het water tussen de hoge grassen.

Wij heel langzaam er naartoe lopen bleken het twee hippo’s te zijn die te lagen slapen. Ze waren echt super dichtbij dus ik heel langzaam weer terug naar achter lopen en de andere 3 lopen relax naar de waterkant om de emmers te kunnen vullen alsof er niets aan de hand is. Dus dat lieten we maar aan hen over. Komt Gilliat aangelopen met een paar takken, rende ik gelijk naar hem toe om te vertellen over de hippo’s, zegt hij tegen mij ‘ja sorry ik ben wat laat, want er liepen 6 olifanten langs ons en moesten daar even op wachten.’ OMGG!! Ik gelijk stuk verder rennen om ze nog te zien, maar ze waren al iets verder tussen de bomen dus kon je ze niet meer zien. Ik kon wel verder lopen maar als ze naar ons toe zouden lopen dan waren de sjaak, omdat we dan opgescheept zaten tussen de hippo’s én de olifanten, dus liep er toch maar niet achterna. Bleef nog wel even op van een afstand kijken of ik iets kon zien. Maar nee, zien kon je niet, horen wel. Het diepe ademhalen van meerdere olifanten en het kraken van bomen waar ze langs liepen. Super stoer!

Toen maar met branden begonnen. Na enkele minuten begonnen de hippo’s zich toch te irriteren aan de herrie en de rook. Ze stonden langzaam op en ging rechtsomkeer het riet in en verdwenen. Toen in een paar uur de fire-break gebrand en even uitgerust in het gras met zijn alle. Ik pakte mijn camera erbij om alle foto’s te laten zien van de hippo’s die ik net had gemaakt. Toen legde ik ze uit hoe je een foto kon maken en liet ze meerdere selfies maken. Daarna gingen ze zelf gelijk de foto’s terug bekijken en schoten gelijk in allemaal in de lach voor de komende paar minuten. Rollend over de grond van het lachen kwamen er even geen verstaanbare woorden meer uit hun mond behalve ‘I need to delete that picture!’ , ‘I do not look good on that picture!’

Ze zagen toen ook alle foto’s van de voetbalavonden, dat iedereen elke avond bij ons in het huisje zit. Team Blackson en Luckson slapen alijtd in de kampen waar we branden en vrijwel nooit in Wasa. We hadden geregeld dat de komende paar avonden in ieder geval team Blackson in Wasa kon slapen en dus ook voetbal kon komen kijken. Vanavond waren ze ook nog bij ons uitgenodigd en zouden ik en Robert voor hen koken, aangezien wij ook altijd inshima mee eten.
Dus in de avond heel veel macaroni gemaakt en lekkere saus erbij. Tafel gedekt en limonade erbij en toen klopte ze op de deur. Wij roepen dat ze naar binnen mogen komen maar dat deden ze niet. Dan maar naar de deur en open doen.

Ze liepen heel langzaam en beleefd binnen en gingen stil gelijk akward aan tafel zitten. Met zijn 5e op een klein bakje, dus ik uitleggen dat ze ook aan de andere kant van de tafel kunnen komen zitten en er genoeg ruimte is. Gewoonlijk praten ze best wel veel en gezellig, maar volgens mij voelde ze zich niet zo erg op hun gemak. :P Toen eten opgeschept en Gilliat natuurlijk heel blij: ‘Eet smakelijk’ (hij probeert het meest van de 5 Nederlands te praten)
Veel vonden het heel lekker, alleen Blackson was niet zo heel snel aan het eten dus ik vroeg of hij het lekker vond en hij zei van wel. Maar ik geloofde hem niet. Daarna vertelde hij dat hij toch liever inshima had dan macaroni :P hahaaha. Was eigenlijk wel blij om dat te horen, aangezien ze dat 2 a 3 keer per dag eten. Hierna begon gelijk de wedstrijd en daar hadden ze heel erg van genoten. Wij deelde weer limonade uit en maakte gevulde eitjes. Iedereen blij en daarna gelijk naar bed.

27-06-2014

Oke verhaal voor vandaag hou ik kort. We gingen met team Blackson rondom Wasa-lake branden. Samen met Frank, Chris (lodge manager) en twee staffmembers van de lodge, zodat zij ook een keer konden ervaren hoe early-burnen te werk gaat. Toen kwam Lennard nog naar me toe lopen om te vertellen dat hij gister avond heel gezellig vond, me nog een keer wou bedanken voor het uitnodigen van het team en het net voelde als christmasnight en dat hij wel heeeel erg van macaroni hield. Super leuk om te horen :D
Die middag nog beetje computer werk gedaan enzo.

28-06-2014

In de ochtend lang bezig geweest om de auto aan de praat te krijgen. Uiteindelijk gelukt. Toen wat getankt, grasbundels in de auto gegooid en rondom de Kalamba rivers gebrand met Frank, Robert en team Blackson en nog een team (die per ongeluk door verkeerd papierwerk was komen opdagen in Wasa die ochtend, dus die gingen maar met ons mee werken) Joseph is de harde werker en vind dat de rest maar moet opschieten en houdt niet van wachten. Telkens wanneer ik iedereen om de beurt de auto uit heb gegooid om te branden, wacht ik een stuk verderop totdat iedereen weer terug is. Joseph is altijd als eerste terug en wilt dan gelijk doorrijden en niet wachten op de rest. Hij zegt aaaaaltijd ‘Let us go! Let us go!’ Een van de enige Engelse zinnen die ik hem ooit heb horen zeggen, voor de rest kent hij alleen wat woordjes. Dus wij rijden dan verder en werkt hij weer verder en dan komende de andere na een tijdje aangerend en zitten dan ook weer in de auto.

Toen zijn we gaan early-burnen langs de Kasanka-river en hadden we pauze in Kabwe. Toen liep Frank nog even een rondje en kwam al snel weer teruggelopen ‘Jongens er zijn stukje verder een hele groep olifanten!’ Gelijk er naartoe gegaan. De olifanten waren bezig de rivier over te steken, maar vanwege onze branden hadden ze zich gedacht en keerde toch maar weer om. Wij de auto’s gepakt en er naartoe gereden om ze van dichtbij te bekijken. Eerst een groep van drie, reden we nog iets verder en om de hoek stonden er nog veeel meer. In totaal 13 olifanten. Ze stonden redelijk op een kluitje te grazen en verplaatste soms een beetje. Na een tijdje verplaatste de groep zich een beetje, een voor een. Een grote olifant stapte opzij en opeens zagen we een suuuuper klein olifantje staan! Zo klein dat hij onder de buiken van alle andere olifanten door kon lopen. We hadden al verhalen gehoord over een baby olifantje en dat was dus deze. Hij zou nu ongeveer net 4 weken oud zijn. Hij was echt super schattig en klein met een heel klein slufje, rennend achter zijn moeder aan. Zag er echt prachtig uit! Dus correctie: in totaal 14 olifanten.
De rest van de dag een fire-break gemaakt rondom Kabwe kamp. Op de terugweg offroad door de bush gereden. Er hoorde ergens een weg te zijn, die we volgens mij niet hebben kunnen vinden. Telkens stonden er bomen en takken de weg. Nog paar keer vast gestaan met slippende wielen. Alle andere bomen, gaten in de grond en 1000tal termietenheuvels kunnen ontwijken. En dat allemaal in een Hilax (zo wordt de auto genoemd ten miste). Ja ik was best trots op mezelf na zo’n rit rijden :D.

29-06-2014

Vandaag ging Bas mee met team Blackson en mij early-burnen rondom de airstip. Eenmaal daar aangekomen toch maar niet gebrand. De wind waaide te hard en de kans dat de brand een verkeerde kant zou op waaien was te groot. Toen kregen we maar een andere route aangewezen om te early-burnen. Dit was een redelijk groot rondje en rond 13u klaar en terug in Wasa.
In de middag moesten we bij KCC gaan branden. Dit moet wat later in de middag omdat er ook een kans bestaat dat de branden de grenzen van Kasanka zullen overbranden richting de dorpen. We waren toch té laat gekomen, want de vegetatie die we wouden branden, brandde niet goed genoeg. Redelijk op tijd terug in Wasa en hebben onze extra bedden/matrassen in ons huisje gezet.
Die avond natuurlijk met iedereen voetbal gekeken. Nederland-Mexico (dacht t? :P ) iedereen was natuurlijk voor Nederland en was weer super gezellige avond!

30-06-2014

En toen was alweer begin van week 5. De tijd gaat echt wel snel. Deze ochtend lang getwijfeld welke route we vandaag zouden pakken om te early-burnen. Uiteindelijk gekozen om langs de Kapabi-river te rijden en vervolgens rondom Katumashi-area. De fransen waren vandaag met Bas mee, die kwamen we nog tegen bij Pontoon. De fransen doen onderzoek naar de olifanten en hopen ze zo vaak mogelijk te kunnen zien, wat ze redelijk goed lukt.

Wij namen na Pontoon onze afslag naar links de bush in en ik dropte iedereen weer om de beurt de auto uit om te branden. Als laatste bleef deze keer Blackson in de auto zitten en na een stukje rijden stopte ik ook om hem de auto uit te laten. Toen keek hij me lachend aan en zei ‘Insofu!’. Ik: ‘No?? Really??’ Hij: ‘Yesss! Drive back, drive back.’ Ik terug gereden en ook in de achterbak van de auto gaan staan en jahoor, een enorm grote olifant. Het was ‘the big bull elephant’ van Kasanka! Op een afstand van ongeveer 100 meter, stond hij naast Kapabi-river rustig te grazen. Hij was echt heel erg groot en super mooi! Ik probeerde foto’s te maken maar ik stond niet op goede plaats om foto’s te maken. Blackson wel, dus ik gaf hem mijn camera en vroeg of hij foto’s wou maken, wat ie natuurlijk deed. Hij pakte mijn camera en hield hem voor zijn oog, om de olifant in beeld te krijgen.

Alleen mijn camera heeft een groot schermpje waarop je meteen kan zien wat je precies in beeld hebt en evengoed hield hij de camera 1 cm van zijn oog, waardoor je eigenlijk helemaal niets kon zien, omdat ik geen klein lensje heb om doorheen te kijken met je oog hahah. Na een paar foto’s kreeg ik de camera terug en bekeek ik de foto’s: Foto van stuk gras, Foto van de lucht, Foto van een paar bomen. Mijn reactie: ‘Ahh great! Thanks Blackson!’ Nooit verteld dat de olifant niet eens op de foto stond, want tegen de tijd dat ik opnieuw zelf foto’s probeerde te gaan maken, had snelle Joseph natuurlijk alles al in de brand gestoken, doordat hij als een handloper door de bush rent en bijna tegen de olifant zelf aanrende en een enorme rookwolk had gecreëerd waardoor je de olifant niet meer kon zien. Joseph kwam natuurlijk als eerste alweer terug bij de auto met de zelfde vrolijke reactie als Blackson: ‘Insofu! :D’
Vervolgens de rest van bush langs de weg in de gebrand totdat de bij de kruising kwamen van de boarder van Kasanka en de weg die Kasanka uitliep. Toen maar afgeslagen in de soort van weg die de boarder van Kasanka voorstelde, omdat we die moesten early-burnen. Eerste paar 100 meter ging goed, totdat we door hoge grassen reden van ongeveer 3 a 4 meter hoog en dan blindelings doorrijd terwijl de jongens in de achterbak staan, zoekend naar een weg en schreeuwend welke kant ik op moet rijden. Was toch wel een beetje eng, omdat je alleen maar grassen ziet op je voorruit en verder niets.

Deze route word 1x per jaar gereden, waarschijnlijk alleen voor early-burnen. Dus dit jaar was ik de gelukkige om de weg te moeten vinden. Na een half uur waren we eindelijk de grassen uit en was de zoektocht naar de weg ietsje makkelijker. Na een paar keer te moeten stoppen, om een paar omgevallen bomen weg te hakken/verslepen waren we weer op een nieuwe afslag, op een normale weg. Nu waren we op de terugweg naar Pontoon en om 15u weer terug in Wasa. Jammer genoeg moest ik het team om 15:30 alweer aan het werk zetten, omdat we nu weer naar de airstrip moesten. Om dit keer wel daar te gaan early-burnen. Om 16:00 daar aangekomen en gewerkt tot ongeveer 17:00. Vandaag was echt wel een lange dag werken!
De rest van de avond computer werk gedaan, omdat ik eindelijk een programma had kunnen fixe: Trackstick Manager (pa, dit zal jij vast geweldig vinden). Ik heb de vorige dagen 4 trackstick bij de hand gehad. Soort mini GPS’jes met USB ingang. Zodra je ze aan zet noteren ze elke zoveel sec. waar je je bevind, totdat je hem weer uit zet. Daarna in de computer en dan kan je de hele gelopen route zien op GoogleEarth (met tijd/temp/snelheid blablabla). Dus ik heb natuurlijk elke dag Joseph een trackstick gegeven, eentje voor in de auto om de wegen op kaart te kunnen krijgen en nog 2.
Deze avond beetje met dat programma gespeeld om te kijken hoe het precies werkt. En daarna gaan nog een tijd met Tyrell gewhatsappt wanttttt…

01-07-2014 <3

Vandaag hebben we precies 3 jaar een relatie :D! Dat gaan we in ieder geval nog vieren als ik weer terug ben!
Vandaag al om 07:00 in de auto naar Fibwe, want daar waren die dag alle teams aan het werk. We kwamen om 07:30 aan toen iedereen nog in het kamp was. Wel leuk, dan staan ik en Robert daar met z’n tweeen, tegenover 22 man die we vandaag moesten aansturen. Alleemaal ons aankijken, vragend wat te doen. Die ochtend gelukkig redelijk rustig aan gedaan. Robert ging met een team mee, om te laten zien wat de planning voor hun wat die ochtend, terwijl ik met de rest nog even bij het kamp was aan het kletsen. Daarna ook aan de bak en hadden we 900 meter fire-break gebrand van Fibwe tot Mululu-tree, met team van Blackson en nog paar van team Luckson. Was super gezellig en we werkte hard door! Ik nog paar keer heen en weer met flessen water, zodat iedereen wat te drinken had. En daarna hadden we lekker lang pauze, want die middag wouden we van 16:00-20:00 doorwerken bij de airstrip, zodat we daar veilig konden early-burnen.

Tijdens de pauze had ik nog een zak snoep uitgedeeld. Was nog een zak snoep die ik van me neef Rhido had gekregen op schiphol, maar die had ik tot vandaag bewaard. Iedereen vond het snoep super lekker en vroeg waar het vandaan kwam. Ik vertelde dat het in Nederland gemaakt was en je het waarschijnlijk nergens in Zambia kon vinden. Gilliat had nog lang het lege snoepzakje bestudeert waarop een lange Nederlandse tekst stond. Ik liet hem de tekst voorlezen en had het opgenomen met m’n camera. Het was zooooo grappig. Iedereen lag in een deuk! Een zambiaan die Nederlands probeerde te spreken.

(natuurlijk stuur ik dit verhaal via de mail weer naar Tyrell en post hij het voor mij op waarbenjij.nu. Ik hoop dat ik het voor elkaar krijg om ook dat filmpje te sturen, waarop Gilliat de tekst voorleest. Dan kan Tyrell dat ook op m’n blog plaatsen. Met natuurlijk nog veel meer foto’s )
Die dag terug gereden naar Wasa met team Blackson en toen doorgereden naar de airstip waar we keurig om 16:00 begonnen met branden. Dat ging helemaal goed. Alles brandde lekker snel. Totdat rond 17:30 de zon onder ging en het om 18:00 echt helemaal donker was. Daar sta je dan, in the middle of nowhere, aan het branden. Telkens stukjes met de auto meerijden, wat in het donker bijna onmogelijk was, omdat je in het grasland de hoge termietenheuvels niet meer kon zien en dus niet meer kon ontwijken. Om 19:00 had ik maar besloten om te stoppen met werken. Het team zei dat ze nog wel een uurtje door wouden. Toch had ik besloten om richting Wasa te gaan, wat de jongens ook niet zo erg vonden, omdat ze dan nog een deel van de voetbalwedstrijd van die avond konden meekijken.
Morgen hadden alle teams hun laatste werkdag en daarna 2 off-days.
Eenmaal in Wasa aangekomen was het hele huis vol met Zambianen. Bas was er ook, die voorstelde dat ik maar snel eens een day off moest hebben. Grant was er ook, vriend van Bastiaan. Grant moet net zoals ik naar de stad Kabwe, om zijn visum te regelen. De volgende dag zouden wij heen en weer rijden naar Kabwe om dat te fixen.

02-07-2014

Wekker om 04:00 en om 05:00 in de auto richting Kabwe. Om 10:00 uiteindelijk in Kabwe aangekomen. Al onze papieren gegeven bij Immigration balie. Anderhalf uur gewacht en toen kregen we ons paspoort terug met een extra boekje: Business Permit. Toen nog boodschappen gedaan voor mijzelf, Robert en de 4 fransen. Nog gepind, getankt en veel meer en gelukkig niet carsick geworden! Gezellige gesprekken gehad met Grant. Hij is een Zuid-Afrikaan die nu in Lavushi manda (een natuurgebied dat stuk groter is dan Kasanka, maar onder hetzelfde gebied valt) vrijwilligerswerk doet.

Onderweg nog heel wat truck op hun kant zien liggen en trucks gezien die uit elkaar waren gevallen. Alle police-controles overleeft, omdat we ons voorste nummerbord op de auto niet hadden konden we een boete krijgen. Telkens een dom verhaaltje verteld, dat ze geloofde en we mochten doorrijden. Op de route waren er ongeveer 5 police-controles die op de weg staan, die elke auto controleren. Op heen en terugweg dus geen boete te hoeven betalen.
Nog even langs Serenje geweest om eieren, tomaten, aardappelen en koekjes te kopen. En om 18:00 weer terug in Kasanka. Die avond gelukkig geen voetbalwedstrijd dus ons huisje was leeg. Wat avond gegeten en 20:00 in blij mijn bed in gedoken want morgen EN overmorgen heb ik een off-day! Net zoals de teams.

03-07-2014

Heerlijk uit kunnen slapen tot 09:30! Rustig opgestaan, eitje gebakken en in het zonnetje gezeten. Buiten op m’n matrasje in het gras gelegen naast ons huisje, muziekje op, laptop erbij gepakt en dit hele verhaal maar begonnen te typen. Om 12 uur langs de logde geweest om zelf brood leren te bakken. Tot nu toe vroeger we 2x per week of de werknemers van de logde voor ons brood wouden bakken, maar vanaf nu moeten we dat zelf doen.
Daarna weer lekker in de zon geleden en vandaag ipv gebrand te hebben, verbrand geworden! Nog even al mijn kleren gewassen en op de waslijn gehangen. Uitgebreid avondeten gemaakt voor ons 6e: gebakken aardappel schijfjes met salade. En weer vanavond geen voetbal. Rustig avondje.

04-07-2014

Wakker om 08:00. Weer rustig ochtendje gehad. Kleine Robin op bezoek gehad. We hebben even samen naar wat foto’s op mijn laptop gekeken en nu eindelijk mijn verhaal geschreven tot nu toe.
Vanavond gaat weer super druk worden trouwens, want morgen ochtend beginnen de twee teams weer met een nieuw contract van 10 dagen. Maar waarschijnlijk iedereen komt vanavond al naar Wasa, zodat ze de voetbalwedstrijd Frankrijk-Duitsland kunnen zien. Dat zijn in ieder geval al 17 man en dan nog alle standaard werknemers van Wasa (15 man). Dus we zijn nu alvast voor de leuk wat eitjes aan het koken en flessen limonade te vullen voor vanavond om uit te delen.
Wat er voor de rest al op de planning staat voor de komende weken:
14-07-2014 vliegen mij ouders al naar Zambia (tijd gaat echt snel!)
17-07-2014 ouders op bezoek in Kasanka voor 3 a 4 dagen
28-07-2014 / 02-07-2014 ga ik mee met een hike, die door Lavushi manda is.
02-08-2014 terug in Kasanka
03-08-2014 mee met ouders, vakantie hebben in Zambia!
18-08-2014 ouders vliegen terug naar NL
25-08-2014 ik terug in NL
Dus nu nog een maandje werken :D
Nou ik ga weer verder met mijn heerlijke offday, in de zon zitten, uitzicht op grazende hippo’s en voorbij vliegen groepen ganzen en tientallen puku’s, zoals gewoonlijk. Hierna weer bikkelen.