Alweer een week in Zambia

Super leuk alle reacties op mijn vorige reisverslag.
Heel leuk om wat berichtjes van mensen thuis te krijgen!
Nu alweer een week in Zambia en genoeg meegemaakt
om paar A4tjes vol te schrijven

05-06-2014
Redelijk goed geslapen vannacht. Om 6 uur wakker geworden van het rustgevende gebrul van de hippo’s. Dan maar opgestaan en nog even koud gedoucht. Daarna rustig buiten gezeten met een broodje en naar de live uitzending kijken van Funniest Bush Video’s. De squirrels hier vinden de composthoop erg aantrekkelijk (zolang de apen er niet in zitten). Die rennen twintig rondjes achter elkaar aan en eten dan snel iets van de compost, totdat ze elkaar weer tegenkomen en weer beginnen met rennen. Eentje brutaal genoeg om steeds dichterbij ons te komen. Die heb ik de rest van de ochtend weg moeten duwen omdat hij anders de hele tijd naast me zat te chillen. Denk ik, hopend op wat eten, wat ie niet kreeg.
Om half8 naar meeting, waar iedereen weer een taak kreeg toegewezen. Ik heb wat bestanden doorgelezen over het fire-management. Hier ga ik me voornamelijk mee bezig houden tijdens mijn stage. Klonk allemaal erg ingewikkeld, vooral als je zoveel over een onderwerp leest, zonder een beeld bij te krijgen. (wat de komende dagen dus flink gelukt is) Hierna heb ik alle spulletjes bij elkaar gepakt om te kamperen in Bufumu. Er werd mij verteld dat er gewoon een douche is, een wc en keuken. Dus zoveel spullen had ik gelukkig niet nodig. Om 13:00 met de auto richting Bufumu; lekker snel rijden door de bush; veel kuilen, hobbels, takken en vliegen. We zagen vanuit de auto het enige stelletje wattled crane (kraanvogels) van Kasanka lopen, wat een erg mooi gezicht was! Na uurtje rijden stopte Bas de auto en zei; ‘Nou Robin, ga jij maar even rijden.’ Toch een hele ervaring als je voor het eerst achter het stuur zit, aan de rechter kant van de auto. Owja, en natuurlijk het rijden op een onverharde weg (wat trouwens overal zo is), terwijl je wordt leg gestoken door hippoflies en je ondertussen alle kuilen in de weg moet ontwijken die je eerst moet zien te onderscheiden van alle schaduwen die namelijk vreselijk op kuilen lijken, is ook redelijk nieuw voor mij. Achja. Na ongeveer half uur rijden waren we bij Bufumu. We stopte op een plekje waar twee huisjes stonden en een scout (Francis) op zijn post stond. Hier hadden we onze spullen gedumpt en zijn we verder gereden naar Robert (NL stagiaire die al twee maanden in Kasanka is en met fire-management bezig is). Ergens midden in de bush was Robert met een team de vegetatie aan het branden. Even kennis gemaakt met iedereen en toen reed Bas weer weg. Het team bestaat uit 5 Zambianen: Blacksen, Joseph, Gilliat, Leonard, Goston. Waar het team dus eigenlijk dagelijks mee bezig is, is het maken van fire-breaks. Dat is het branden van stroken vegetatie in de bush, zodat er meerdere lege verbrande stroken ontstaan die de belangrijkste gebieden van Kasanka beschermen tegen grotere branden. Wanneer het in de komende maanden droger wordt, zullen er meer branden ontstaan die hopelijk niet een fire-break kunnen oversteken.
We liepen hierna gelijk terug met het team naar de plek waar ik mijn spullen had achtergelaten. Onderweg hadden we nog intungulu’s geraapt. Dat zijn vruchten die in deze periode eetbaar zijn. Eenmaal aangekomen bij mijn spullen bleek dat ook de locatie te zijn van ‘de camping’. Ongeveer 100 meter verderop stond de tent van Robert en ik had de mijne er maar naast gezet. Even later kwam Francis naar ons toe gelopen met een emmer. Hij vertelde mij dat ik beter mijn tent op een andere plaats kon neerzetten, aangezien hij dit moment midden op een elephant-track stond en dat hij liever niet had dat ik tijdens het slapen vertrapt zou worden door olifanten. Dus bij nader inzien toch maar even paar meter aan de kant gezet. Toen zei Francis dat ik in een klein huisje verder op kon gaan douche, wat een kleine ruimte bleek te zijn waar een emmer stond met warm water. Hahaha. Dus daar lekker water over mezelf heen gegooid, wat ik eigenlijk wel de lekkerste ‘douche’ vond van de vorige paar dagen. Daarna de wc bezocht, A.K.A. het gat in de grond. Daarna met Robert gekookt, A.K.A. vuurtje maken op een grote stenen tafel en wat rijst koken. Super leuk om eigenlijk echt in de bush te camperen en zo alle dagen door te komen. Tegen schemering klaar met eten en daarna nog even de pannen schoonschuren met zand en blaadjes. Nog even bij gekletst en uitleg gekregen over het gebied. Precies naast het kamp van Bufumu loopt de grens van Kasanka, waar ook de rivier ligt (ong. 20 meter bij onze tent vandaan). In de avond kwam er nog een gigantische 1000poot ons bezoeken, die volgens Francis erg giftig was en gelijk weer de bush in werd gezet. Rond half7 is het echt wel donker en ben ik mijn tent ingekropen. Al snel gemerkt dat ook in deze rivier een hippo zit, die het geen probleem vond om mijn in slaap te brullen (, samen met alle andere geluiden waarvan ik niet zou weten welke dieren het zijn).

06-06-2014
In de ochtend weer vroeg uit de veren. De temperatuur toch beetje anders ingeschat. Volgende avond maar wel sokken, jogging en vest aantrekken als ik ga slapen i.p.v. alleen pyjama. Snel een broodje pindakaas gegeten met mooi uitzicht over een stuk grasland aan de rivier. Kwam nog een super mooie roofvogels lang, wat een martial eagle bleek te zijn achteraf. Daarna stukje lopen naar het team dat ook alweer bijna klaar was om te gaan werken. De drinkflessen worden gevuld bij de rivier, waarbij je erg goed moet uitkijken er geen hippo of krokodil in het water ligt. Dus eerst paar keer goed in het water kijken of er geen beest ligt en dan over een paar takken (steigertje) heen lopen en de flessen vullen. Hierna een korte rondleiding gehad over de fire-breaks door the bush. Ondertussen kwam er nog een hamerkop langs gevlogen! Daarna heb ik het team geholpen met slashen: met soort lange messen een weg maken door de bush. De vegetatie op de grond gelijk maken en laten opdrogen en dan meestal de dag erna datzelfde in de fik steken en dan is dus een deel van een fire-break gemaakt. Tijdens het werken heb je vaak gesprek met iemand van het team. Gillian en Leonard kunnen goed engels, de rest wat minder. Om 12 uur natuurlijk weer pauze. Kwam er achter dat er al een teek zich had genesteld in mijn kuit. Die er maar even uit gehaald.
Hier vliegen trouwens overal Trompet hornbills. Dat zijn super mooie vogels met een grotere snavel. Ze vliegen hier in groepen over en maken een heel mooi geluid. Als je die zie overvliegen heb je al helemaal het gevoel dat je midden in de natuur zit. Zo geweldig.
Samen met het team inshima gegeten. Soort dikke pap dat je met je handen eet. Van me oom en tante nog een Vogue tijdschrift gekregen voor in het vliegtuig. Die had ik nog niet uitgelezen en daarom meegenomen naar Bufumu. Het Vogue tijdschrift vonden de mannen erg interessant! Met zijn vijfen het tijdschrift van voor naar achter en van achter naar voor doorgebladerd. 13:30 weer begonnen met branden. Onderweg kwamen we nog een gierennest tegen. Eentje vloog nog het nest uit en daarna weer in. Als je ze van zo dichtbij ziet zijn ze echt enorm. Tijdens het branden nog veel beestjes tegen gekomen: gifkikkertjes, padjes, wandelende takken, wandelend blad, verschillende soorten bitssprinkhanen en ga zo maar door. Natuurlijk barst het hier van de vliegen. Ik heb de strijd nog niet opgegeven om ze zoveel mogelijk weg te jagen van mijn rug door met een t-shirt heen en weer te slaan, zodat ze niet met z’n twintigen op mijn rug mee liften. De zambianen vinden dat erg grappig, want zij hebben die strijd volgens mij al jaren geleden opgegeven. Gelukkig zodra het branden begint blijven de vliegen wel op een afstand vanwege de rook. Tijdens het werken zijn we nog langs De Bufumu Tree gelopen. Dat is de langste boom van heel Zuid Afrika en is ong.67 meter lang. Hier nog een groepsfoto gemaakt met het team. Tijdens werk is mijn armbandje kapot gegaan die ik van Jeremiah had gekregen (kleine broertje van Tyrell), dus daar baalde ik heel erg van. Nu maar veilig in mijn tas gestopt. De rest van de dag door gewerkt/gebrand/geslashed en heel wat blaren en sneeën verzameld op mijn handen en niet de splinters te vergeten. Ik verlangde heel erg naar een lekker koude douche, dus vroeg daar ook naar. Terug bij de tent kreeg ik te horen dat mijn douche klaar stond, die blijkbaar net uit de kokende pot van het vuur is gehaald (want je kan een meisje natuurlijk geen koude douche aanbieden). Daarna weer gekookt en macaroni met tomaatjes gegeten. In de avond met het team om het kampvuur gegeten en mijn dierenkaarten van Afrika laten zien. Tot laat hebben ze er met zijn alle omheen gezeten en gepraat over alle dieren die erop stonden dat ik uiteindelijk naar mijn tent ben gegaan en de kaarten bij hun heb gelaten. Nog even naar de sterren gekeken, die gewoon echt lijken te schitteren. Nog even naar mijn muziek geluisterd (en m’n hippo ‘tje er natuurlijk nog te horen op ‘t achtergrondkoor) en lekker in mijn jogging geslapen.

07-06-2014
Weer lekker vroeg op. Broodje pindakaas voor de verandering. Ik en Robert begonnen met het verslepen van grasbalen naar fire-breaks waar te weinig vegetatie was om mee te branden. We kwamen nog sporen tegen van een serval (denk ik). Hierna hadden we radiocontact met Wasa (hoofdkamp), om te vragen naar transport terug naar Wasa voor zondag. De enige manier om met iemand buiten Bufumu in contact te kunnen komen. Tijdens het werk kwam was er een redelijk sterke wind (nja een beetje), waardoor de branden die we aanstoken soms uit de hand liepen en hun eigen gang gingen. Dan moet je er zo snel mogelijk achteraan en de brand met takken uitslaan. In de pauze heb ik Gilliat een hele woordenlijst voor me laten opschrijven van Engels-Bemba. Iedereen natuurlijk als een gek lachen wanneer ik woorden probeer uit te spreken, maar ik wordt er steeds beter in. Daarna mijn biscuits uitgedeeld, wat zij super vinden omdat ze 3x per dag inshima eten. In de middag nog even een half uurtje geslapen om at energie te sparen voor tijdens het werken in de middag. We kwamen nog een klein slangetje tegen van ong. 30 cm. Weet nog steeds niet of het een slang was of een pootloze hagedis. Uurtje later was ik wat geslashde takken en bladeren bij elkaar aan het rapen, toen er even een phyton wegkroop naast mijn hand. Was gelukkig ook nog een jonkie, 60 cm. ofzo. We moesten hem/haar nog even redden omdat ie in een vuurzee terecht kwam. Later kwamen de baboons nog even langs en gaven ons wat waarschuwingsroepen, waarop het team terug begon te roepen als een baboon. Na het werken weer ‘gedouched’, aardappelen gegeten, af gewassen en uitgerust. Ondertussen hingen er een tijd vervet monkey in de bomen om ons heen. In het donker weer samen bij het kampvuur en deze keer payback. De zambianen kregen dezelfde woordenlijst maar nu Engels-Nederland dus nu kon ik lekker lachen. De ‘G’ kunnen ze totaal niet goed uitspreken, dus dat klinkt allemaal erg grappig. De rest kregen ze snel onder de knie. Opeens tussen als ons gepraat door hoorde we van heel dichtbij een gunshot. Iedereen gelijk helemaal alert en naar de radio, doorgeven dat er geschoten was en er stropers in Bufumu zijn. Verder niets meer gehoord, gelukkig. Toen ging ik weer richting mijn tent en zei iedereen ‘Sjlaar lekka’(Slaap lekker). Waarom ik antwoordde ‘Natasha’ (Dankjewel).

08-06-2014
In de ochtend was het bewolkt. Eerste keer dat het zo koud was in de ochtend. Denk ongeveer 14 graden ofzo. Het was ook erg mistig en er hingen allemaal wolkjes tussen de hoge graslanden. Hierna alle fire-breaks even op klad gezet, zodat ik iets meer begreep waar ik al deze dagen gelopen heb. Ondertussen wat routes gelopen door Bufumu. Overal waar je door hoge planten loopt vliegen tientallen vlinders weg in allerlei kleuren. In de middag vroeg Gilliat of hij een paar papiertjes van mij mocht hebben, zodat het team hun Nederlands kon oefenen. Ik gaf hen ook gelijk mijn pen, aangezien ze die ook niet hadden. Ik hoop heel erg dat wanneer mijn ouders mij komen bezoeken, een stapel shirts of sokken of iets mee kan nemen, zodat ik die aan dit team kan geven. Ze lopen op kapotte sokken die bijna niet meer te herkennen zijn, om over de rest van de kleren maar niet te beginnen. Wanneer je biscuits uitdeelt zijn ze je al zo dankbaar, dus hoop ik ze aan het einde van mijn stage toch nog iets meer te kunnen geven dan alleen biscuits. Ze waren ook erg verrast toen ze voor het eerst mijn tongpiercing zagen. Vrijwel niemand heeft hier piercings. Ze zeiden (in het engels dan) ‘Vrouwen hebben earrings en necklaces, mannen alleen necklaces. Wanneer mannen ook earrings hebben, zijn het mannen die op mannen vallen.’ Rond 16.30 kwam onze lift terug naar Wasa. We werden opgehaald door Steven en nog iemand waarvan ik de naam nog steeds niet kan verstaan. Ik en Robert in de achterbak van de safarijeep zitten en ons goed vasthouden aan de bank, anders vielen we de jeep uit. Ongeveer een uur onderweg geweest terug naar ons huisje. Onderweg heeeeel veeeeel puku’s gezien. Ook wat groepen bavianen en twee keer een familietje warthogs. Ze lijken echt letterlijk op Pumba, van Timo en Pumba op tv hahaha. Ze rennen rustig weg met hun staartjes recht omhoog en grote slagtanden. Rond 17:30 weer in Wasa. Koude douche gehad en weer eindelijk bereik. Dus even ouders, Ty en vriendinnen laten weten dat ik nog leef.

09-06-2014
Vanochtend heerlijk laat om 7uur pas opgestaan. Om 07:30 weer meeting. Ik had vandaag nog geen idee wat ik vandaag zou gaan doen. Uiteindelijk met Edward meegegaan op de tractor naar de airstrip ( waar kleine vliegtuigjes kunnen landen ). Hier was vorige maand een fietsrace gehouden en moesten wij alle overgebleven spullen in een grote laadbak gooien en weer terug brengen naar Wasa. Ik mocht boven het grote wiel van de tractor zitten en me goed vasthouden om wederom te voorkomen dat ik eraf viel. En wat ik soms vergat, is dat je ook goed de takken in de gate moet houden voordat ze in je gezicht terecht komen. Op the airstrip was Justin, de scout die daar op zijn post stond en hij hielp ons met inladen. In de middagpauze geprobeerd internetbereik te krijgen (probeer de hele dag al Tyrell een berichtje te sturen via FB, vrijwel onmogelijk) maar jammer genoeg niet gelukt. Hopelijk vanavond wel. In de middag weer heen en weer naar the airstrip en nieuwe mensen van de staff daar leren kennen. Beetje Bebma met Jonathan gepraat (iemand die daar altijd gras slashed voor als materiaal voor de daken) en hij verstond me gelukkig wel. Ook kwam Evelien vandaag terug van haar vakantie met haar ouders. Nu zijn we met 6 stagiaires: Sandra, Kim, Lindsey, Robert, Evelien en ik. En als het goed is blijven Sandra, Lindsey en Evelien nog ongeveer 2 weken en gaan daarna naar huis. Over ongeveer een maand verwachten we 4 nieuwe Franse stagiaires. (terwijl er in ons huisje maar plaats is voor 4 personen, is het nu ook vaak puzzelen wie waar slaapt en is het soms best wel een chaos).
Wel even lekker zo’n rustig dagje. Nu zit ik samen met Kim in de namiddag op de toren, met een mooi uitzicht over het meer, terwijl de zon onder gaat en de lucht alle kleuren van de regenboog krijgt. Ondertussen telkens met de verrekijker van Kim alle dieren bekijken die langs vliegen/zwemmen. Nu houden we telkens de visarend in de gate die van graseiland naar eilandje vliegt, opzoek naar vissen. En terwijl ik typ wordt ik weer afgeleid door het geluid van de diepe zuchten van de hippo’s en even later hoor je ze weer knorren/brullen of smakken. Nou ik stop maar met typen want de muggen zijn in de meerderheid. Latur.