Wat gaat de tijd toch snel!
Blijf op de hoogte en volg Robin
20 Juni 2014 | Zambia, Lusaka
En toen was het alweer 19-06-2014. Toch even flink wat dagen bijtypen.
10-06-2014
De volgende ochtend heb ik de staf geholpen met dagelijkse klusjes. Evelien en ik zijn op kanten van de tractor geklommen, naast Edward die aan het stuur zat. Maar we gingen firewood verzamelen, wat betekent: met gigantische aanhangwagen achter de tractor de bush in rijden en dode omgevallen bomen in stukken hakken en in de aanhangwagen gooien. Dus dat betekent dat we die klus nooit met zijn drieën gaan redden. En toen kwamen nog twee mannen met ons mee. Ik me afvragen hoe die dan wel niet mee konden op de tractor, maar voordat ik het wist zaten ze al naast op, op de tractor. Ik vond het knap dat we met zijn alle op de tractor konden blijven zitten, maar het was gelukt. Dus Webe kwam ons helpen met firewood verzamelen en nog een aardige gozer maar die naam is zo ingewikkeld, die kan ik na 4x vragen nog steeds niet onthouden. Dus wij ongeveer 20 min op de tractor en toen stopte we en liepen we stukje van de weg af om dode bomen in stukken te hakken met bijlen. Dat deden de jongens natuurlijk. Evelien en ik mochten lekker met alle stukken heen en weer lopen om ze vervolgens in de aanhangwagen te gooien. Een van de eerste boomstronken zat onder de fire-ants. Dus Evelien zat gelijk helemaal onder de bijtende mieren. Die 10 min lang overal van haar af te halen en daarna weer doorwerken. De mannen toch wel erg onder de indruk dat blanke meiden wel degelijk hard kunnen werken. Telkens als ik een grote boomstam wou verplaatsen dan wou eentje dat overnemen en de stronk voor mij tillen, maar dat weigerde ik en dan deed ik het lekker zelf. Na een tijdje lieten ze mij lekker door werken. Daarna weer met z’n alle op de tractor gesprongen om door te rijden totdat we weer een paar dode bomen zagen. Weer de tractor af, ze in stukken hakken en weer in de aanhangwagen. Webe liet mij ook nog even een poging wagen om met de bijl een stuk boom door midden te hakken. Toch heel wat moeilijker dan verwacht. Daar heb ik dan toch niet genoeg kracht voor en ook geen goed richtingsgevoel. Wanneer ik een keer goed in de boomstam sloeg en dat nog een keer herhaalde, zat de volgende slag zeg maar 10 cm de verkeerde kant op. Dus ik liet Webe het weer overnemen, die na een paar keer hem al door midden had. Onderweg weinig wild tegen gekomen, aangezien die tractor toch wel erg veel herrie maakt en genoeg afschrikt. Uiteindelijk hebben we die aanhanger zo vol gekregen dat het bijna onmogelijk was om terug te rijden, doordat er telkens wel een stronk uitviel wanneer we over een hobbel reden, maar uiteindelijk toch aangekomen in Wasa en daar alle stronken gedumpt. Weer genoeg firewood voor de komende week.
Daarna ben ik samen met Robert naar Bupata gereden. Dit was denk ik de ergste auto tot nu toe (de Darwin): Geen dak, geen radio, geen deuren, de achterbanken vallen er soms spontaan uit en het is een hele klus om dat ding aan te krijgen. Ik was nogal verbaast dat er 4 wielen onder zaten. Dus wij ingestapt en op naar Bupata. Hier gingen we langs twee teams, om te kijken hoe het werk ging tot nu toe (zij maken ook fire-breaks, het zelfde werk wat ik vorige keer had gedaan in Bufumu). Hier waren dus ongeveer 16 man elke dag bezig rondom Bupata om ook fire-breaks te maken. Sommige vonden het helemaal leuk dat we langs kwamen en probeerde Engels met me te praten.
Staf: ‘Hi madame, how are you?’
Ik: ‘Hi I’m fine, and you?’
Staf: ‘I’m fine madame. Thank you’
ik: ‘For how many days are you already working here?’
Staf: ‘For 10 day. One more day working, than two days off’
Ik: ‘Okay that is nice. You’re almost done working’
Daarna even het rondje afgemaakt om me voor te stellen aan iedereen en kwam toen weer dezelfde persoon terecht. Uit andere gesprekken ondertussen hoorde ik dat de dag ervoor olifanten langs waren geweest. Dus ik dacht ik klets nog even verder met de eerste persoon.
Ik: ‘I heard there were elephants here yesterday?’ Do you know how many?’
Staf: ‘No, no. One more day work. Than two days off.’
Ik: ‘Oww yeah. I understand. Thank you.’
Dat vind ik dan zo leuk, dat ze het heel leuk vinden om een gesprek te voeren, maar ze vaak soms niet je vraag helemaal begrijpen en dan toch heel duidelijk antwoorden maar dan antwoord geven over iets totaal anders :P. Hierna heb ik samen met Robert een stuk rondom Bufumu gelopen naar Fibwe, om de fire-breaks na te lopen. In Fibwe nog in een hele hoge uitkijktoren gestaan. Toevallig dat de baterij van mijn camera leeg was en dus maar mijn mobiel mee had genomen om foto’s te maken. Maar toen ik eenmaal op die uitkijktoren stond had ik natuurlijk bereik! Wat dus vrijwel overal onmogelijk is. Dus snel weer paar berichtjes de wereld in gestuurd.
In de middag waren we weer terug in Wasa. Toen zag ik ‘meneer-met-de-moeilijke-naam’ in de kruidentuin werken. Dus ik vroeg of ik hem kon helpen. Ik heb samen met hem alle planten water gegeven, wat gewoonlijk 2 uur duurt en nu dus gelukkig maar 1 uur. Telkens heen en weer lopen van de plantjes naar de put, waar je telkens water uit moest hijsen met een emmer. Ondertussen alle Bemba namen geleerd van alle kruiden, die ondertussen ook gelijk weer vergeten werden. Zoveel woorden lijken op elkaar en het zijn ook allemaal hele lange woorden met allemaal a’s, m’s en u’s. Hierna dacht ik toch maar een keer te beginnen aan mijn schoolwerk, wat ook al bijna ingeleverd moest worden en waar ik nog totaal geen tijd voor heb gehad.
11-06-2014
De volgende dag kregen we te horen dat ik weer een paar dagen in Bufumu zou slapen. Dus gelijk weer alles ingepakt en voorbereid om te gaan camperen. Eerst zouden we even op de tractor moeten wachten, die ons naar Bufumu zou brengen. Na een uur wachten, dan toch maar verder werken aan schooldingen. Ondertussen is de tractor nooit gekomen en ging het hele camperen niet meer door. Toen maar snel al mijn vieze kleren met de handwas en aan een waslijntje hoor het huis. Einde van de dag was alles gelukkig alweer droog (en ik had nog meer geluk, dat de apen mijn kleren niet hadden gestolen)
In de namiddag zijn we weer naar Bupata gegaan om het team op te halen en naar Wasa te brengen om ze te kunnen uitbetalen. Op de route naar Bupata kan je nog een deel met de auto rijden, maar de laatste 1 a 2 km. moet je lopen. En eigenlijk zodra je stukken gaat lopen, moet er een scout bij je zijn, voor het geval dat je groot wild tegen komt. En dat is met name zo bij dit stuk lopen. Doordat je eerst een tijd op een open veld loopt met allemaal plukken dichtbegroeide stukken met bomen (vegatatietype: Mishitu), waar regelmatig de olifanten lopen. Tijdens dit stuk lopen kwamen we al paar verse hopen drollen tegen van de olifanten. Dus de vraag was hoe vers? Dus wij met z’n twee maar gewoon doorlopen over het pad. En toen lag er opeens een halve boom op ons pad die uit de grond was getrokken door de olifanten. (die er de dag ervoor nog niet lag) dus even veel om je heen kijken en goed luisteren of je iets kon horen.
En daarna loop je ongeveer 2 minuten lang door een rietkraag, van 5 meter hoog. Je loopt op een klein paadje door het riet heen en overal om je heen zie je enorme olifanten paden, waar ze dus nog vaker lopen dan bij de Mushitu stukken. Dan krijg je toch wel heeeeel erg veel kippenvel als je hele tijd om je heen kijkt of je ook maar iets kan zien bewegen of iets. En zodra je opeens even een stuk riet hoor kraken, je bang bent dat er opeens een olifant voor je neus kan staan. (want ze kunnen echt super stil zijn en opeens heel dicht bij zijn) Toen kreeg ik wel heel erg een Jurasic Park gevoel en wou ik maar al te graag die rietkraag uit.
Voor niets zoveel stress gehad, want blijkbaar waren de olifanten de dag ervoor langs geweest, net toen wij weg waren gereden. Toen met het team en alle spullen terug gelopen naar de auto en hadden we ons zelf in de auto gepropt met zijn alle. Nu ben ik daar gelukkig onderhand al een stuk beter in geworden om stevig in de auto te blijven zitten terwijl je soms 1 meter gelanceerd wordt. Alleen moet ik nog werken aan mijn ontwijk-manoeuvres, omdat die takken die toch vaak ergens sneaky om de hoek over de weg hangen, wachtend op een encounter met je gezicht….
Eenmaal terug in Wasa was het team uitbetaald en fietste zelf verder richting huis. Meeste werknemers wonen in de kleine dorpjes die rondom Kasanka liggen. Hierna moesten we doorrijden richting de gate, omdat ergens een hoop stenen lagen, die opgehaald moesten worden. Samen met twee staffmembers (Bennard and Felix) in de auto en met Stephen (de garage man) die reed ook een stukje mee, met zijn fiets in de achterbak, omdat hij net klaar was met werken en ook twee off-days had.
Rond 17:00 waren we weer terug en toen had Ernst (general manager v Kasanka) iedereen bij elkaar gehaald om met zijn alle een leuk frisbee spel te spelen. Dus ik natuurlijk meedoen. Bijna half rugby spel met 16e man gespeeld maar wel heel erg gezellig. Daarna met zijn alle naar het huis van Ernst gegaan om bij een vuurtje te zitten. Daarna nog even een snelle douche genomen. En toen kwam ik weer eens een teek tegen op mijn bovenbeen. Krijg gelijk heer helemaal de kriebels ervan wanneer ik er over typ. Mja die teek dus gelijk weer weg gehaald met tekentang. Nog wat gegeten en slapen.
12-06-2014
Deze ochtend samen met Robert en Bas aan de tafel gezeten en gesprek gehad over early-burnen.
(Early-burnen: Willekeurige stukken van de vegetatie in het park in de fik zetten en laten uitbranden. Om te voorkomen dat in het hoogtepunt van de droogteperiode geen gigantisch grote branden kunnen ontstaan, doordat er dus al delen van het park verbrand zijn. )
Dus ik moet daarvoor een planning maken voor de komende 2,5 maanden.
Hierna nog langs Frank (ecoloog v Kasanka) geweest voor nader uitleg, voordat ik opeens random een planning maak waar totaal geen logica in zit. Dus na dit gesprek was alles wat duidelijker en wist ik zo ongeveer hoe ik te werk moest gaan.
Hierna zijn we langs gegaan bij Bufumu, om hier het team en de fire-breaks te checken. Hier hebben we een begin gemaakt met early-burnen. We liepen langs een al gebrande fire-break die uitkwam bij Mulemboriver. Hier nog tijdje stil gestaan om te kijken of er iets te zien was, maar jammer genoeg niets. Wij (Robert, Lindsey en ik) nog fanaseren over wat er wel zou kunnen zitten, totdat we opeens toch wel een redelijk duidelijk geluid hoorde een stuk onder ons vandaag bij de rivier. Kwam er een twee meter lange krokodil de bosjes uit gerend, richting het water. Die hadden wij dus niet kunnen zien, maar hij had ons wel gehoord en ging er vandoor. Toch wel even heftig als zo’n beest 10 meter van je af is en zo snel het water in rent. Wat zijn snelheid zou ik nooit bij kunnen houden.
Tijdens het branden volgen er de hele tijd nieuwsgierige fisheagles boven ons hoofd, wat er wel erg mooi uit zag. Toen we terug waren in Wasa kregen Kim en ik nog een rondleidinkje van Lindsey en liepen we een rondje om het Wasa-lake. Alleen begonnen we om 17:30 met lopen, en het is toch zeker wel 45 min. wandeling. We moesten flink de pas erin zetten om voor donker terug te zijn (18:00) Een paar mooie foto’s kunnen maken van het uitzicht en de ondergaande zon en de opkomende maan. Toch werd het tussen 18:00 en 18:20 wel erg spannend en werd het moeilijk om een grote struik niet in verwarring te brengen met een hippo. Eigenlijk hoort er niemand na 18:00 buiten het kamp te zijn, omdat het gevaar dat je een hippo tegenkomt te groot is.
13-06-2014
De laptop erbij gepakt om een planning te maken voor early-burnen en een begin proberen te maken een proposal over early-burnen, waar ik de komende weken me mee bezig ga houden. De rest van de dag was redelijk saai. Veel laptop werk gedaan. En uren met internet bezig geweest om GoogleEarth te kunnen downloaden, zodat ik via dat programma mijn early-burning transect kon weergeven.
In de avond heel trouw voetbal gekeken. Gelukkig de dag ervoor nog betaald voor de tv en genoeg energy gespaard, zodat de max. 3u energie per dag voor de tv ook beschikbaar was. Hierna meteen gaan slapen, omdat ik toch echt wel erg moe was van de vorige paar dagen.
14-06-2014
In de ochtend een gesprek gehad met Bas over early-burnen. Die middag met Bas en Robert het veld in geweest, zodat wij een beter beeld konden krijgen over wat early-burnen nou precies inhield. Ondertussen had ik Bas enthousiast gemaakt over de keer dat ik in Bufumu was en twee slangen was tegen gekomen. Terwijl we rondreden in het park stopte Bas even met rijden en naast ons was een zandbank naast de rivier, waar heel rustig een krokodil lag te zonnen van ongeveer 4 meter! Daarna verder gereden en daarna toch maar weer de auto stil gezet of Bas de foto’s te laten zien van slangen die ik zag in Bufumu. We staan nog geen minuut stil of Robert wijst naar recht: ‘Hee, olifanten!’ Liep er of een afstand van 100 meter een groep van 5 olifanten langs. Drie grote met een middel grote en een kleinere olifant. Liepen rustig op een rijtje achter elkaar aan, soms wat takken van de bomen afhalen en lopend verder eten. Was een prachtig plaatje! Zag er zo mooi uit, net als op tv. Na een tijdje waren ze uit het zich verdwenen en reden we weer verder. En weer nog geen 5 min. later zag ik olifanten. Dit keer waren het twee grote mannetjes. Twee bulls die echt een hele slag groter zijn dan de vorige!! Maar deze verdwenen binnen een paar seconden in de bush. Wij reden nog snel naar de overkant van Kasankariver (waar ze liepen) om ze van dichterbij te bekijken, maar toen waren ze al nergens meer te vinden. Zulke mooie dieren. Lopen super rustig en kalm, waar ze heen willen in stilte. Enorme reuzen die geruisloos en ongestoord door de bush wandelen.
Hierna nog wat stukken geearly-burned en toen terug naar Wasa om het nieuws te vertellen dat we zoveel olifanten hadden gezien!
Daarnaast was ik nog erg enthousiast, omdat ik zag dat ik al een redelijk kleurtje had opgebouwd de laatste dagen. Was al redelijk bruin en gelukkig (nog) niet rood. Maar mijn enthousiasme duurde niet lang, totdat ik onder de douche stond en de bruine kleur voornamelijk veroorzaakt werd door de stoflaag op mijn huid…. To bad.
In de avond weer mijn tas ingepakt, wat de volgende ochtend zouden we om 04:00 vertrekken naar Lusaka (8 hour drive). Zodat ik de dag daarna langs Kabwe kon gaan om mijn visum te veranderen in een Business Permit Visum voor 3 maanden.
15-06-2014
Lekker vroeg uit de veren a.k.a. 03:30. -_-
Ik had met Robert een deal gesloten, ik ga deze ochtend naast Bas zitten (die moest rijden) dan zou ik wakker blijven en kon de rest slapen. En op de terug weg v Lusaka naar Kasanka zou ik achter in zitten, zodat ik kon slapen en dan moest hij wakker blijven.
Dus om 04:00 in de auto. Eerst nog 30 min over een hobbelige weg, om het park uit te komen. Bij de gate stond Pieter (local farmer) met zijn vrouw. Die moesten ook naar Lusaka en zouden mee rijden.
Onderweg lekker zitten klesten met Bas, zodat we elkaar wakker konden houden. Rond 05:00 had ik nog een serval langs de weg gezien! Die blijken rondom/in Kasanka voor te komen, maar worden niet vaak gezien. Dus ik blij :P.
Dat bleek ook het enige leuke moment van de rit te zijn, want vervolgens werd ik zo misselijk dat ik 3x moesten stoppen. Jammer genoeg hielp dat niet, want moest evengoed overgeven. Toen we weer eens langs een policestop reden, bleek ook nog eens de nummerplaat van de auto te zijn gevallen en konden we wachten totdat de boete was uitgeschreven. Nu vond ik het niet zo erg om voor een tijdje stil te staan ipv te rijden. Kon ik weer een beetje frisse lucht krijgen enzo. Onderweg nog meerdere slapende trucks tegen gekomen, zoals Bas dat altijd zegt. Dit zijn trucks die op hun kant liggen naast de weg, meestal doordat chauffeurs in slaap vallen, de weg af rijden, dan wakker schrikken en het stuur om gooien en dan op hun kant terecht komen. Dan zag je ook telkens de chauffeur naast de auto zitten met een vuurtje om zichzelf warm te houden en wat eten te maken. Dus die maakte zich gelukkig niet druk om de truck die gekanteld was.
Naar een paar uur later kwamen we eindelijk in Lusaka aan, rond om 12:00. Ik ben toen gelijk naar het dichtstbijzijnde bed gekreupeld en ben daar 2 uur blijven liggen. Daarna wat crackers gegeten en rustig op een stoeltje bij het zwembadje gezeten. In namiddag nog even langs een supermarkt om wat eten te halen voor komende dag en te zien wat er allemaal in de winkel is te halen voor de volgende dag, omdat we dan weer een hoop boodschappen moesten gaan halen voor komende weken.
In Lusaka Backpackers (waar wij verblijven) heb ik nog een tijdje gezeten om wat papieren te regelen, die ik de dag erna nodig had voor mijn visum. Nog telefoontje naar huis gemaakt, omdat ik voor de zekerheid nog een copy moest hebben van mijn diploma. Wel even leuk om bekende stemmen te horen. Hierna leerde ik 4 nieuwe stagiaires kennen, die net voor 2 dagen in Lusaka waren, klaar om naar Kasanka te gaan. Vier Franse meiden: Alex, Marine, Clo en Ellen.
Die avond ook nog Tango-app op mijn mobiel kunnen zetten en toen nog een half uur met tyrell gevideochat! :D ik weer helemaal blij en mijn rare maag vergeten en met een gerust hartje naar bed gegaan.
16-06-2014
Die ochtend om 8u klaar om te gaan. Samen met Bas en de Fransen meiden de auto in, wij werden afgezet bij het grote winkelcentrum. Zij moesten hun eerste boodschappen doen en simkaarten regelen, ik moest nog wat papieren uitprinten en kopiëren en Bas had een afspraak. Ik had mijn papieren al snel gefixt, dus ging maar naar de meiden om ze te helpen met boodschappen doen. Zodat ze er niet zo onwetend bijliepen als ik deed een paar weken geleden. Een uurtje later meeten we Bas weer en gooide we zijn auto vol met hun boodschappen. Nu zouden zij verder rijden naar Kasanka, dus ik kon de taxi terug pakken naar Lusaka Backpackers. Daarna samen met Robert onze boodschappen gedaan in een supermarkt nearby. En daarna de hele middag lekker in het zonnetje gezeten en nog wat gezwommen in het zwembad. (wel met kleren aan, aangezien ik mijn bikini vergeten was, maar kleren waren binnen uur alweer droog). Die avond nog even met Tyrell ‘getango’t’ en toen gaan slapen. Volgende ochtend zouten wij samen met Pieter (local farmer) terug rijden naar Kasanka (via Kabwe voor m’n visum) in een auto die Kasanka net nieuwe had aangeschaft, dus wij waren benieuwd.
17-06-2014
Om 06:30 weer klaar om te gaan. Vond ik eigenlijk niet zo erg, omdat ik nu wel lekker achterin in slaap mocht vallen terwijl Robert voorin zou zitten en wakker moest blijven. En daar kwam ‘de grap’ aangereden. Bleek een twee persoonsauto te zijn, met een open achterbak. Ik toch maar voorin gaan zitten en Robert in de open achterbak. Waarschijnlijk had hij t echt fucking koud aangezien t nog zo vroeg was en ong 12 a 14 graden was enzo en omdat we hard reden je nogal veel wind opvangt achterin. mja. ik zat in ieder geval redelijk warm in de auto, maar slapen zat er dus weer niet in.
Ergens rond 11 u een stop gemaakt bij een random huisje waar je wat eten kon kopen. Nou toen was ik alweer zo misselijk dat ik echt niets kon eten. Dus maar beetje buiten gezeten met mijn hoofd tussen me benen en beetje frisse lucht te krijgen. Gelukkig was er een jonge kitten die heel veel aandacht nodig had, dus daar heb ik tijdje mee zitten spelen en toen voelde ik me na tijdje wel weer wat beter.
Toen weer verder gereden naar Kabwe, waar ik mijn visum zou moeten fixen, maar dat kon dus blijkbaar niet omdat mijn 'visitor visum' pas verlopen is op 02-07-2014. dus dan zou ik pas een nieuw visum aan kunnen vragen.... dus eigenlijk voor niets mee gegaan -_-
Nu ga ik rond 02-07-2014, samen met nog een andere intern die rond die periode ook zijn visum moet verlengen. Hopelijk lukt het dan wel allemaal.
Daarna nog in Serenje gestopt, om wat tomaten te kopen en over de markt te lopen. Hierna door gereden naar de boerderij van Pieter. Was echt super mooi daar. Loopt een rivier door zijn erf. Het is eigenlijk allemaal gewoon wilde natuur en hij houdt ong 80 koeien (voor vlees en melkproductie) en die laat hij vaak los lopen om ze te laten eten. Daar moest hij nog wat papierwerk regelen ofzo en er was een zieke koe waar naar gekeken moest worden. Dus ik heb beetje rond gelopen daar en toen vroeg ik aan de staf daar waar de koeien waren. Dus liepen ze met mij mee naar koeien. Ze waren echt super nieuwsgierig hahah was echt super grappig, al die koeien gingen in een kringetje om me heen staan :P De staf kon redelijk Engels praten en legde mij wat dingen uit over wat voor koeien het zijn en hoe ze verzorgt worden.
Toen Pieter klaar was ging we door naar Kasanka (dat laatste uurtje heb ik in de achterbak gezeten :P) en toen waren we rond 16:00 in Wasa terug. Toen was er weer een groot kampvuur omdat de gerenal manager (Ernst) weg gaat, dus konden we lekker lux (soort van) eten en hoefde we niet te koken. Toen bleef iedereen tot laat bij kampvuur, maar ik was kapot dus was alleen terug naar ons huisje gegaan en gelijk gaan slapen.
18-06-2014
Volgende ochtend 5:30 wakker. Want de drie meiden (Evelien, Sandra en Lindsey) uit ons huisje ging naar huis en vertrokken uit Kasanka om 6:00. Nadat we hun hadden uitgezwaaid dacht ik nog even te slapen, maar toen hoorde ik om 6:25 dat ik de hele dag mee moest met de Fransen en die vertrokken om 6:30. Dus ik als gek al mijn spullen en eten gepakt en weg. De meiden gingen met de auto het park in samen met scout. Wij moesten die dag 3 teams ophalen van hun posten in het park, omdat zij 16 dagen hadden gewerkt en nu 4 dagen vrij hadden. Dus wij moesten ze naar Wasa brengen en uitbetalen. We zouden dus die dag daar hele tijd mee bezig zijn en onderweg zijn met auto.. maar er was maar 1 auto ter beschikking, dus moesten we combinatiedag maken, dat de Fransen op zoek konden gaan naar olifanten (daar doen zij een onderzoek naar). We waren uiteindelijk in Bufumu terecht gekomen, omdat we via radiocontact hoorde dat de olifanten daar gezien waren. Was wel leuk om daar weer te zijn het team in Bufumu te zien waar ik paar dagen mee had gewerkt. Ze waren blij ons te zien en Gilliat liet gelijk zien waar de olifant langs was gelopen (bleek een grote bull te zien die alleen liep) Hij had dus precies de route gelopen, waar ik in mijn campeerbezoek in eerste instantie mijn tent neer had gezet. Dus het is wel degelijk een olifanttrac. Je zag goed alle voetafdrukken en alle afgekauwde takken op een hoogte van 2 meter. Daarna ben ik met dit team afgezet bij Pontoon (ergens midden in het park) om een begin te maken aan het early-burnen. We liepen over een fire-break toen we opeens naast mij geritsel hoorde in een grote berg opgedroogd gras. We bleven even stil staan en toen schoot er opeens een kop 30 cm. het gras uit vlak naast me. De kop van een black mamba, die even om zich heen keek en daarna rustig verder kroop. Ik weet niet hoe lang hij was, maar de jongens dachten rond de 2 tot 2.5 meter, maar het leek mij niet zo’n slim idee om dat te gaan onderzoeken, dus ik liet hem maar alleen. Hierna nog grote stukken paden geslashed in de brandende zon, ik was echt kapot.
Uiteindelijk om 15:00 terug in Wasa en het team bedankt voor hun harde werk. Hierna toch maar eindelijk de planning afgemaakt voor het early-burnen. Dus daar heb ik aan gewerkt tot 17:30. Toen nog snel macaroni gemaakt en gegeten. Op laatste moment nog 2de helft kunnen kijken van NL-Aust. voetbal :P om 20:00 terug in huisje om de planning die nu ver genoeg af was, moet sturen via internet, die ik niet kon krijgen. Tot 21:30 bezig geweest om mijn hotspot bereik te krijgen op mijn laptop en hotmail te kunnen openen en al die bestanden te kunnen versturen. Daarna moest Robert nog ook vet veel sturen. dus toen ging hij om mijn internet tot 23:30. Omdat hij Iphone heeft en daarmee geen hotspot kan maken, dus moet hij via mij mobiel op t internet. En om het nog gemakkelijker te maken, kunnen de Fransen ook niet op het internet via hun Iphone en moeten dus ook mijn mobiel daarvoor gebruiken.
19-06-2014
Dus vanochtend lekker uitgeslapen tot 7:00, toen wat gegeten en van 7:30 tot 12:00 gewerkt aan mijn stageplan voor school, die ik 3 dagen geleden al gestuurd moest hebben. In de middag kwamen de Fransen weer terug van een autotochtje door t park en toen pakten Robert en ik de auto naar de airstrip. Daar moest ik gras bundels gaan tellen (echt 2000 bundels ofzo) en daarna moet ik de omtrek meten van ong 10% van al die bundels. Die worden allemaal gebruik voor de daken van de huisjes in het park en sommige worden gebruikt voor early-burnen. Dus daar was ik wel even mee bezig. Ondertussen ging Robert heen en weer rijden met die grasbundels om ze in het park klaar te leggen voor het early-burnen. We waren ongeveer tegelijkertijd klaar. Dus we reden weer weg van de airstrip, met de achterbak nog vol met grass bundels, die we gingen droppen bij Pontoon. Eenmaal dat gedaan bewaarde we 4 grass bundels, om ondertussen op te terugweg alvast wat stukken grasland te early-burnen. En toen ging het fout… terwijl ik heel rustig reed in eerste versnelling en bijna tot stilstand kwam, begaf de koppeling het en viel de auto uit en kregen we hem niet meer aan. Op dat moment was het 17:40, geen radio bij ons, dus toen maar gelopen naar Wasa. Deels in het donker gelopen, toch weer een beetje eng, omdat we iets best grootst op de weg zagen, wat uiteindelijk gewoon een grass bundel bleek te zijn die op de heenweg uit de achterbak was gevallen. Toen naar Frank gelopen en uitgelegd wat er gebeurd was. Ik voelde me heel naar, met het idee dat ik reed en ik de auto dus eigenlijk heb gesloopt. Maar Frank zei dat het al bijzonder was dat hij het zo lang vol heeft gehouden. Het was namelijk de Darwin, de auto die half uit elkaar valt. Dus morgen ochtend gaan we met paar mensen van de staf terug naar de auto. Kijken of we hem weer aan het praten krijgen. We’ll see. In ieder geval wel een hele last van mijn schouders, dat het dus de schuld was van de auto zelf :P en niet van mij. Haha.
Zoo phoeee eindelijk alles getypt. Ook wel redelijk lang mee bezig geweest. Er lopen nu trouwens twee gekko’s over de muur tegenover me. Het lijkt erop dat ze een wedstrijd houden, wie het snels over de muur kan rennen, zonder door de andere ingehaald te worden. Want ze zijn hier flink heen en weer aan het rennen.
Nou nu maar weer eens lekker in mijn bedje kruipen en morgen ochtend de Darwin weer levende zien te krijgen. Ik zeg slaap lekker!
En toen was het alweer 19-06-2014. Toch even flink wat dagen bijtypen.
10-06-2014
In de ochtend heb ik de staf geholpen met dagelijkse klusjes. Evelien en ik zijn op kanten van de tractor geklommen, naast Edward die aan het stuur zat. Maar we gingen firewood verzamelen, wat betekent: met gigantische aanhangwagen achter de tractor de bush in rijden en dode omgevallen bomen in stukken hakken en in de aanhangwagen gooien. Dus dat betekent dat we die klus nooit met zijn drieën gaan redden. En toen kwamen nog twee mannen met ons mee. Ik me afvragen hoe die dan wel niet mee konden op de tractor, maar voordat ik het wist zaten ze al naast op, op de tractor. Ik vond het knap dat we met zijn alle op de tractor konden blijven zitten, maar het was gelukt. Dus Webe kwam ons helpen met firewood verzamelen en nog een aardige gozer maar die naam is zo ingewikkeld, die kan ik na 4x vragen nog steeds niet onthouden. Dus wij ongeveer 20 min op de tractor en toen stopte we en liepen we stukje van de weg af om dode bomen in stukken te hakken met bijlen. Dat deden de jongens natuurlijk. Evelien en ik mochten lekker met alle stukken heen en weer lopen om ze vervolgens in de aanhangwagen te gooien. Een van de eerste boomstronken zat onder de fire-ants. Dus Evelien zat gelijk helemaal onder de bijtende mieren. Die 10 min lang overal van haar af te halen en daarna weer doorwerken. De mannen toch wel erg onder de indruk dat blanke meiden wel degelijk hard kunnen werken. Telkens als ik een grote boomstam wou verplaatsen dan wou eentje dat overnemen en de stronk voor mij tillen, maar dat weigerde ik en dan deed ik het lekker zelf. Na een tijdje lieten ze mij lekker door werken. Daarna weer met z’n alle op de tractor gesprongen om door te rijden totdat we weer een paar dode bomen zagen. Weer de tractor af, ze in stukken hakken en weer in de aanhangwagen. Webe liet mij ook nog even een poging wagen om met de bijl een stuk boom door midden te hakken. Toch heel wat moeilijker dan verwacht. Daar heb ik dan toch niet genoeg kracht voor en ook geen goed richtingsgevoel. Wanneer ik een keer goed in de boomstam sloeg en dat nog een keer herhaalde, zat de volgende slag zeg maar 10 cm de verkeerde kant op. Dus ik liet Webe het weer overnemen, die na een paar keer hem al door midden had. Onderweg weinig wild tegen gekomen, aangezien die tractor toch wel erg veel herrie maakt en genoeg afschrikt. Uiteindelijk hebben we die aanhanger zo vol gekregen dat het bijna onmogelijk was om terug te rijden, doordat er telkens wel een stronk uitviel wanneer we over een hobbel reden, maar uiteindelijk toch aangekomen in Wasa en daar alle stronken gedumpt. Weer genoeg firewood voor de komende week.
Daarna ben ik samen met Robert naar Bupata gereden. Dit was denk ik de ergste auto tot nu toe (de Darwin): Geen dak, geen radio, geen deuren, de achterbanken vallen er soms spontaan uit en het is een hele klus om dat ding aan te krijgen. Ik was nogal verbaast dat er 4 wielen onder zaten. Dus wij ingestapt en op naar Bupata. Hier gingen we langs twee teams, om te kijken hoe het werk ging tot nu toe (zij maken ook fire-breaks, het zelfde werk wat ik vorige keer had gedaan in Bufumu). Hier waren dus ongeveer 16 man elke dag bezig rondom Bupata om ook fire-breaks te maken. Sommige vonden het helemaal leuk dat we langs kwamen en probeerde Engels met me te praten.
Staf: ‘Hi madame, how are you?’
Ik: ‘Hi I’m fine, and you?’
Staf: ‘I’m fine madame. Thank you’
ik: ‘For how many days are you already working here?’
Staf: ‘For 10 day. One more day working, than two days off’
Ik: ‘Okay that is nice. You’re almost done working’
Daarna even het rondje afgemaakt om me voor te stellen aan iedereen en kwam toen weer dezelfde persoon terecht. Uit andere gesprekken ondertussen hoorde ik dat de dag ervoor olifanten langs waren geweest. Dus ik dacht ik klets nog even verder met de eerste persoon.
Ik: ‘I heard there were elephants here yesterday?’ Do you know how many?’
Staf: ‘No, no. One more day work. Than two days off.’
Ik: ‘Oww yeah. I understand. Thank you.’
Dat vind ik dan zo leuk, dat ze het heel leuk vinden om een gesprek te voeren, maar ze vaak soms niet je vraag helemaal begrijpen en dan toch heel duidelijk antwoorden maar dan antwoord geven over iets totaal anders :P. Hierna heb ik samen met Robert een stuk rondom Bufumu gelopen naar Fibwe, om de fire-breaks na te lopen. In Fibwe nog in een hele hoge uitkijktoren gestaan. Toevallig dat de baterij van mijn camera leeg was en dus maar mijn mobiel mee had genomen om foto’s te maken. Maar toen ik eenmaal op die uitkijktoren stond had ik natuurlijk bereik! Wat dus vrijwel overal onmogelijk is. Dus snel weer paar berichtjes de wereld in gestuurd.
In de middag waren we weer terug in Wasa. Toen zag ik ‘meneer-met-de-moeilijke-naam’ in de kruidentuin werken. Dus ik vroeg of ik hem kon helpen. Ik heb samen met hem alle planten water gegeven, wat gewoonlijk 2 uur duurt en nu dus gelukkig maar 1 uur. Telkens heen en weer lopen van de plantjes naar de put, waar je telkens water uit moest hijsen met een emmer. Ondertussen alle Bemba namen geleerd van alle kruiden, die ondertussen ook gelijk weer vergeten werden. Zoveel woorden lijken op elkaar en het zijn ook allemaal hele lange woorden met allemaal a’s, m’s en u’s. Hierna dacht ik toch maar een keer te beginnen aan mijn schoolwerk, wat ook al bijna ingeleverd moest worden en waar ik nog totaal geen tijd voor heb gehad.
11-06-2014
De volgende dag kregen we te horen dat ik weer een paar dagen in Bufumu zou slapen. Dus gelijk weer alles ingepakt en voorbereid om te gaan camperen. Eerst zouden we even op de tractor moeten wachten, die ons naar Bufumu zou brengen. Na een uur wachten, dan toch maar verder werken aan schooldingen. Ondertussen is de tractor nooit gekomen en ging het hele camperen niet meer door. Toen maar snel al mijn vieze kleren met de handwas en aan een waslijntje hoor het huis. Einde van de dag was alles gelukkig alweer droog (en ik had nog meer geluk, dat de apen mijn kleren niet hadden gestolen)
In de namiddag zijn we weer naar Bupata gegaan om het team op te halen en naar Wasa te brengen om ze te kunnen uitbetalen. Op de route naar Bupata kan je nog een deel met de auto rijden, maar de laatste 1 a 2 km. moet je lopen. En eigenlijk zodra je stukken gaat lopen, moet er een scout bij je zijn, voor het geval dat je groot wild tegen komt. En dat is met name zo bij dit stuk lopen. Doordat je eerst een tijd op een open veld loopt met allemaal plukken dichtbegroeide stukken met bomen (vegatatietype: Mishitu), waar regelmatig de olifanten lopen. Tijdens dit stuk lopen kwamen we al paar verse hopen drollen tegen van de olifanten. Dus de vraag was hoe vers? Dus wij met z’n twee maar gewoon doorlopen over het pad. En toen lag er opeens een halve boom op ons pad die uit de grond was getrokken door de olifanten. (die er de dag ervoor nog niet lag) dus even veel om je heen kijken en goed luisteren of je iets kon horen.
En daarna loop je ongeveer 2 minuten lang door een rietkraag, van 5 meter hoog. Je loopt op een klein paadje door het riet heen en overal om je heen zie je enorme olifanten paden, waar ze dus nog vaker lopen dan bij de Mushitu stukken. Dan krijg je toch wel heeeeel erg veel kippenvel als je hele tijd om je heen kijkt of je ook maar iets kan zien bewegen of iets. En zodra je opeens even een stuk riet hoor kraken, je bang bent dat er opeens een olifant voor je neus kan staan. (want ze kunnen echt super stil zijn en opeens heel dicht bij zijn) Toen kreeg ik wel heel erg een Jurasic Park gevoel en wou ik maar al te graag die rietkraag uit.
Voor niets zoveel stress gehad, want blijkbaar waren de olifanten de dag ervoor langs geweest, net toen wij weg waren gereden. Toen met het team en alle spullen terug gelopen naar de auto en hadden we ons zelf in de auto gepropt met zijn alle. Nu ben ik daar gelukkig onderhand al een stuk beter in geworden om stevig in de auto te blijven zitten terwijl je soms 1 meter gelanceerd wordt. Alleen moet ik nog werken aan mijn ontwijk-manoeuvres, omdat die takken die toch vaak ergens sneaky om de hoek over de weg hangen, wachtend op een encounter met je gezicht….
Eenmaal terug in Wasa was het team uitbetaald en fietste zelf verder richting huis. Meeste werknemers wonen in de kleine dorpjes die rondom Kasanka liggen. Hierna moesten we doorrijden richting de gate, omdat ergens een hoop stenen lagen, die opgehaald moesten worden. Samen met twee staffmembers (Bennard and Felix) in de auto en met Stephen (de garage man) die reed ook een stukje mee, met zijn fiets in de achterbak, omdat hij net klaar was met werken en ook twee off-days had.
Rond 17:00 waren we weer terug en toen had Ernst (general manager v Kasanka) iedereen bij elkaar gehaald om met zijn alle een leuk frisbee spel te spelen. Dus ik natuurlijk meedoen. Bijna half rugby spel met 16e man gespeeld maar wel heel erg gezellig. Daarna met zijn alle naar het huis van Ernst gegaan om bij een vuurtje te zitten. Daarna nog even een snelle douche genomen. En toen kwam ik weer eens een teek tegen op mijn bovenbeen. Krijg gelijk heer helemaal de kriebels ervan wanneer ik er over typ. Mja die teek dus gelijk weer weg gehaald met tekentang. Nog wat gegeten en slapen.
12-06-2014
Deze ochtend samen met Robert en Bas aan de tafel gezeten en gesprek gehad over early-burnen.
(Early-burnen: Willekeurige stukken van de vegetatie in het park in de fik zetten en laten uitbranden. Om te voorkomen dat in het hoogtepunt van de droogteperiode geen gigantisch grote branden kunnen ontstaan, doordat er dus al delen van het park verbrand zijn. )
Dus ik moet daarvoor een planning maken voor de komende 2,5 maanden.
Hierna nog langs Frank (ecoloog v Kasanka) geweest voor nader uitleg, voordat ik opeens random een planning maak waar totaal geen logica in zit. Dus na dit gesprek was alles wat duidelijker en wist ik zo ongeveer hoe ik te werk moest gaan.
Hierna zijn we langs gegaan bij Bufumu, om hier het team en de fire-breaks te checken. Hier hebben we een begin gemaakt met early-burnen. We liepen langs een al gebrande fire-break die uitkwam bij Mulemboriver. Hier nog tijdje stil gestaan om te kijken of er iets te zien was, maar jammer genoeg niets. Wij (Robert, Lindsey en ik) nog fanaseren over wat er wel zou kunnen zitten, totdat we opeens toch wel een redelijk duidelijk geluid hoorde een stuk onder ons vandaag bij de rivier. Kwam er een twee meter lange krokodil de bosjes uit gerend, richting het water. Die hadden wij dus niet kunnen zien, maar hij had ons wel gehoord en ging er vandoor. Toch wel even heftig als zo’n beest 10 meter van je af is en zo snel het water in rent. Wat zijn snelheid zou ik nooit bij kunnen houden.
Tijdens het branden volgen er de hele tijd nieuwsgierige fisheagles boven ons hoofd, wat er wel erg mooi uit zag. Toen we terug waren in Wasa kregen Kim en ik nog een rondleidinkje van Lindsey en liepen we een rondje om het Wasa-lake. Alleen begonnen we om 17:30 met lopen, en het is toch zeker wel 45 min. wandeling. We moesten flink de pas erin zetten om voor donker terug te zijn (18:00) Een paar mooie foto’s kunnen maken van het uitzicht en de ondergaande zon en de opkomende maan. Toch werd het tussen 18:00 en 18:20 wel erg spannend en werd het moeilijk om een grote struik niet in verwarring te brengen met een hippo. Eigenlijk hoort er niemand na 18:00 buiten het kamp te zijn, omdat het gevaar dat je een hippo tegenkomt te groot is.
13-06-2014
De laptop erbij gepakt om een planning te maken voor early-burnen en een begin proberen te maken een proposal over early-burnen, waar ik de komende weken me mee bezig ga houden. De rest van de dag was redelijk saai. Veel laptop werk gedaan. En uren met internet bezig geweest om GoogleEarth te kunnen downloaden, zodat ik via dat programma mijn early-burning transect kon weergeven.
In de avond heel trouw voetbal gekeken. Gelukkig de dag ervoor nog betaald voor de tv en genoeg energy gespaard, zodat de max. 3u energie per dag voor de tv ook beschikbaar was. Hierna meteen gaan slapen, omdat ik toch echt wel erg moe was van de vorige paar dagen.
14-06-2014
In de ochtend een gesprek gehad met Bas over early-burnen. Die middag met Bas en Robert het veld in geweest, zodat wij een beter beeld konden krijgen over wat early-burnen nou precies inhield. Ondertussen had ik Bas enthousiast gemaakt over de keer dat ik in Bufumu was en twee slangen was tegen gekomen. Terwijl we rondreden in het park stopte Bas even met rijden en naast ons was een zandbank naast de rivier, waar heel rustig een krokodil lag te zonnen van ongeveer 4 meter! Daarna verder gereden en daarna toch maar weer de auto stil gezet of Bas de foto’s te laten zien van slangen die ik zag in Bufumu. We staan nog geen minuut stil of Robert wijst naar recht: ‘Hee, olifanten!’ Liep er of een afstand van 100 meter een groep van 5 olifanten langs. Drie grote met een middel grote en een kleinere olifant. Liepen rustig op een rijtje achter elkaar aan, soms wat takken van de bomen afhalen en lopend verder eten. Was een prachtig plaatje! Zag er zo mooi uit, net als op tv. Na een tijdje waren ze uit het zich verdwenen en reden we weer verder. En weer nog geen 5 min. later zag ik olifanten. Dit keer waren het twee grote mannetjes. Twee bulls die echt een hele slag groter zijn dan de vorige!! Maar deze verdwenen binnen een paar seconden in de bush. Wij reden nog snel naar de overkant van Kasankariver (waar ze liepen) om ze van dichterbij te bekijken, maar toen waren ze al nergens meer te vinden. Zulke mooie dieren. Lopen super rustig en kalm, waar ze heen willen in stilte. Enorme reuzen die geruisloos en ongestoord door de bush wandelen.
Hierna nog wat stukken geearly-burned en toen terug naar Wasa om het nieuws te vertellen dat we zoveel olifanten hadden gezien!
Daarnaast was ik nog erg enthousiast, omdat ik zag dat ik al een redelijk kleurtje had opgebouwd de laatste dagen. Was al redelijk bruin en gelukkig (nog) niet rood. Maar mijn enthousiasme duurde niet lang, totdat ik onder de douche stond en de bruine kleur voornamelijk veroorzaakt werd door de stoflaag op mijn huid…. To bad.
In de avond weer mijn tas ingepakt, wat de volgende ochtend zouden we om 04:00 vertrekken naar Lusaka (8 hour drive). Zodat ik de dag daarna langs Kabwe kon gaan om mijn visum te veranderen in een Business Permit Visum voor 3 maanden.
15-06-2014
Lekker vroeg uit de veren a.k.a. 03:30. -_-
Ik had met Robert een deal gesloten, ik ga deze ochtend naast Bas zitten (die moest rijden) dan zou ik wakker blijven en kon de rest slapen. En op de terug weg v Lusaka naar Kasanka zou ik achter in zitten, zodat ik kon slapen en dan moest hij wakker blijven.
Dus om 04:00 in de auto. Eerst nog 30 min over een hobbelige weg, om het park uit te komen. Bij de gate stond Pieter (local farmer) met zijn vrouw. Die moesten ook naar Lusaka en zouden mee rijden.
Onderweg lekker zitten klesten met Bas, zodat we elkaar wakker konden houden. Rond 05:00 had ik nog een serval langs de weg gezien! Die blijken rondom/in Kasanka voor te komen, maar worden niet vaak gezien. Dus ik blij :P.
Dat bleek ook het enige leuke moment van de rit te zijn, want vervolgens werd ik zo misselijk dat ik 3x moesten stoppen. Jammer genoeg hielp dat niet, want moest evengoed overgeven. Toen we weer eens langs een policestop reden, bleek ook nog eens de nummerplaat van de auto te zijn gevallen en konden we wachten totdat de boete was uitgeschreven. Nu vond ik het niet zo erg om voor een tijdje stil te staan ipv te rijden. Kon ik weer een beetje frisse lucht krijgen enzo. Onderweg nog meerdere slapende trucks tegen gekomen, zoals Bas dat altijd zegt. Dit zijn trucks die op hun kant liggen naast de weg, meestal doordat chauffeurs in slaap vallen, de weg af rijden, dan wakker schrikken en het stuur om gooien en dan op hun kant terecht komen. Dan zag je ook telkens de chauffeur naast de auto zitten met een vuurtje om zichzelf warm te houden en wat eten te maken. Dus die maakte zich gelukkig niet druk om de truck die gekanteld was.
Naar een paar uur later kwamen we eindelijk in Lusaka aan, rond om 12:00. Ik ben toen gelijk naar het dichtstbijzijnde bed gekreupeld en ben daar 2 uur blijven liggen. Daarna wat crackers gegeten en rustig op een stoeltje bij het zwembadje gezeten. In namiddag nog even langs een supermarkt om wat eten te halen voor komende dag en te zien wat er allemaal in de winkel is te halen voor de volgende dag, omdat we dan weer een hoop boodschappen moesten gaan halen voor komende weken.
In Lusaka Backpackers (waar wij verblijven) heb ik nog een tijdje gezeten om wat papieren te regelen, die ik de dag erna nodig had voor mijn visum. Nog telefoontje naar huis gemaakt, omdat ik voor de zekerheid nog een copy moest hebben van mijn diploma. Wel even leuk om bekende stemmen te horen. Hierna leerde ik 4 nieuwe stagiaires kennen, die net voor 2 dagen in Lusaka waren, klaar om naar Kasanka te gaan. Vier Franse meiden: Alex, Marine, Clo en Ellen.
Die avond ook nog Tango-app op mijn mobiel kunnen zetten en toen nog een half uur met tyrell gevideochat! :D ik weer helemaal blij en mijn rare maag vergeten en met een gerust hartje naar bed gegaan.
16-06-2014
Die ochtend om 8u klaar om te gaan. Samen met Bas en de Fransen meiden de auto in, wij werden afgezet bij het grote winkelcentrum. Zij moesten hun eerste boodschappen doen en simkaarten regelen, ik moest nog wat papieren uitprinten en kopiëren en Bas had een afspraak. Ik had mijn papieren al snel gefixt, dus ging maar naar de meiden om ze te helpen met boodschappen doen. Zodat ze er niet zo onwetend bijliepen als ik deed een paar weken geleden. Een uurtje later meeten we Bas weer en gooide we zijn auto vol met hun boodschappen. Nu zouden zij verder rijden naar Kasanka, dus ik kon de taxi terug pakken naar Lusaka Backpackers. Daarna samen met Robert onze boodschappen gedaan in een supermarkt nearby. En daarna de hele middag lekker in het zonnetje gezeten en nog wat gezwommen in het zwembad. (wel met kleren aan, aangezien ik mijn bikini vergeten was, maar kleren waren binnen uur alweer droog). Die avond nog even met Tyrell ‘getango’t’ en toen gaan slapen. Volgende ochtend zouten wij samen met Pieter (local farmer) terug rijden naar Kasanka (via Kabwe voor m’n visum) in een auto die Kasanka net nieuwe had aangeschaft, dus wij waren benieuwd.
17-06-2014
Om 06:30 weer klaar om te gaan. Vond ik eigenlijk niet zo erg, omdat ik nu wel lekker achterin in slaap mocht vallen terwijl Robert voorin zou zitten en wakker moest blijven. En daar kwam ‘de grap’ aangereden. Bleek een twee persoonsauto te zijn, met een open achterbak. Ik toch maar voorin gaan zitten en Robert in de open achterbak. Waarschijnlijk had hij t echt fucking koud aangezien t nog zo vroeg was en ong 12 a 14 graden was enzo en omdat we hard reden je nogal veel wind opvangt achterin. mja. ik zat in ieder geval redelijk warm in de auto, maar slapen zat er dus weer niet in.
Ergens rond 11 u een stop gemaakt bij een random huisje waar je wat eten kon kopen. Nou toen was ik alweer zo misselijk dat ik echt niets kon eten. Dus maar beetje buiten gezeten met mijn hoofd tussen me benen en beetje frisse lucht te krijgen. Gelukkig was er een jonge kitten die heel veel aandacht nodig had, dus daar heb ik tijdje mee zitten spelen en toen voelde ik me na tijdje wel weer wat beter.
Toen weer verder gereden naar Kabwe, waar ik mijn visum zou moeten fixen, maar dat kon dus blijkbaar niet omdat mijn 'visitor visum' pas verlopen is op 02-07-2014. dus dan zou ik pas een nieuw visum aan kunnen vragen.... dus eigenlijk voor niets mee gegaan -_-
Nu ga ik rond 02-07-2014, samen met nog een andere intern die rond die periode ook zijn visum moet verlengen. Hopelijk lukt het dan wel allemaal.
Daarna nog in Serenje gestopt, om wat tomaten te kopen en over de markt te lopen. Hierna door gereden naar de boerderij van Pieter. Was echt super mooi daar. Loopt een rivier door zijn erf. Het is eigenlijk allemaal gewoon wilde natuur en hij houdt ong 80 koeien (voor vlees en melkproductie) en die laat hij vaak los lopen om ze te laten eten. Daar moest hij nog wat papierwerk regelen ofzo en er was een zieke koe waar naar gekeken moest worden. Dus ik heb beetje rond gelopen daar en toen vroeg ik aan de staf daar waar de koeien waren. Dus liepen ze met mij mee naar koeien. Ze waren echt super nieuwsgierig hahah was echt super grappig, al die koeien gingen in een kringetje om me heen staan :P De staf kon redelijk Engels praten en legde mij wat dingen uit over wat voor koeien het zijn en hoe ze verzorgt worden.
Toen Pieter klaar was ging we door naar Kasanka (dat laatste uurtje heb ik in de achterbak gezeten :P) en toen waren we rond 16:00 in Wasa terug. Toen was er weer een groot kampvuur omdat de gerenal manager (Ernst) weg gaat, dus konden we lekker lux (soort van) eten en hoefde we niet te koken. Toen bleef iedereen tot laat bij kampvuur, maar ik was kapot dus was alleen terug naar ons huisje gegaan en gelijk gaan slapen.
18-06-2014
Volgende ochtend 5:30 wakker. Want de drie meiden (Evelien, Sandra en Lindsey) uit ons huisje ging naar huis en vertrokken uit Kasanka om 6:00. Nadat we hun hadden uitgezwaaid dacht ik nog even te slapen, maar toen hoorde ik om 6:25 dat ik de hele dag mee moest met de Fransen en die vertrokken om 6:30. Dus ik als gek al mijn spullen en eten gepakt en weg. De meiden gingen met de auto het park in samen met scout. Wij moesten die dag 3 teams ophalen van hun posten in het park, omdat zij 16 dagen hadden gewerkt en nu 4 dagen vrij hadden. Dus wij moesten ze naar Wasa brengen en uitbetalen. We zouden dus die dag daar hele tijd mee bezig zijn en onderweg zijn met auto.. maar er was maar 1 auto ter beschikking, dus moesten we combinatiedag maken, dat de Fransen op zoek konden gaan naar olifanten (daar doen zij een onderzoek naar). We waren uiteindelijk in Bufumu terecht gekomen, omdat we via radiocontact hoorde dat de olifanten daar gezien waren. Was wel leuk om daar weer te zijn het team in Bufumu te zien waar ik paar dagen mee had gewerkt. Ze waren blij ons te zien en Gilliat liet gelijk zien waar de olifant langs was gelopen (bleek een grote bull te zien die alleen liep) Hij had dus precies de route gelopen, waar ik in mijn campeerbezoek in eerste instantie mijn tent neer had gezet. Dus het is wel degelijk een olifanttrac. Je zag goed alle voetafdrukken en alle afgekauwde takken op een hoogte van 2 meter. Daarna ben ik met dit team afgezet bij Pontoon (ergens midden in het park) om een begin te maken aan het early-burnen. We liepen over een fire-break toen we opeens naast mij geritsel hoorde in een grote berg opgedroogd gras. We bleven even stil staan en toen schoot er opeens een kop 30 cm. het gras uit vlak naast me. De kop van een black mamba, die even om zich heen keek en daarna rustig verder kroop. Ik weet niet hoe lang hij was, maar de jongens dachten rond de 2 tot 2.5 meter, maar het leek mij niet zo’n slim idee om dat te gaan onderzoeken, dus ik liet hem maar alleen. Hierna nog grote stukken paden geslashed in de brandende zon, ik was echt kapot.
Uiteindelijk om 15:00 terug in Wasa en het team bedankt voor hun harde werk. Hierna toch maar eindelijk de planning afgemaakt voor het early-burnen. Dus daar heb ik aan gewerkt tot 17:30. Toen nog snel macaroni gemaakt en gegeten. Op laatste moment nog 2de helft kunnen kijken van NL-Aust. voetbal :P om 20:00 terug in huisje om de planning die nu ver genoeg af was, moet sturen via internet, die ik niet kon krijgen. Tot 21:30 bezig geweest om mijn hotspot bereik te krijgen op mijn laptop en hotmail te kunnen openen en al die bestanden te kunnen versturen. Daarna moest Robert nog ook vet veel sturen. dus toen ging hij om mijn internet tot 23:30. Omdat hij Iphone heeft en daarmee geen hotspot kan maken, dus moet hij via mij mobiel op t internet. En om het nog gemakkelijker te maken, kunnen de Fransen ook niet op het internet via hun Iphone en moeten dus ook mijn mobiel daarvoor gebruiken.
19-06-2014
Dus vanochtend lekker uitgeslapen tot 7:00, toen wat gegeten en van 7:30 tot 12:00 gewerkt aan mijn stageplan voor school, die ik 3 dagen geleden al gestuurd moest hebben. In de middag kwamen de Fransen weer terug van een autotochtje door t park en toen pakten Robert en ik de auto naar de airstrip. Daar moest ik gras bundels gaan tellen (echt 2000 bundels ofzo) en daarna moet ik de omtrek meten van ong 10% van al die bundels. Die worden allemaal gebruik voor de daken van de huisjes in het park en sommige worden gebruikt voor early-burnen. Dus daar was ik wel even mee bezig. Ondertussen ging Robert heen en weer rijden met die grasbundels om ze in het park klaar te leggen voor het early-burnen. We waren ongeveer tegelijkertijd klaar. Dus we reden weer weg van de airstrip, met de achterbak nog vol met grass bundels, die we gingen droppen bij Pontoon. Eenmaal dat gedaan bewaarde we 4 grass bundels, om ondertussen op te terugweg alvast wat stukken grasland te early-burnen. En toen ging het fout… terwijl ik heel rustig reed in eerste versnelling en bijna tot stilstand kwam, begaf de koppeling het en viel de auto uit en kregen we hem niet meer aan. Op dat moment was het 17:40, geen radio bij ons, dus toen maar gelopen naar Wasa. Deels in het donker gelopen, toch weer een beetje eng, omdat we iets best grootst op de weg zagen, wat uiteindelijk gewoon een grass bundel bleek te zijn die op de heenweg uit de achterbak was gevallen. Toen naar Frank gelopen en uitgelegd wat er gebeurd was. Ik voelde me heel naar, met het idee dat ik reed en ik de auto dus eigenlijk heb gesloopt. Maar Frank zei dat het al bijzonder was dat hij het zo lang vol heeft gehouden. Het was namelijk de Darwin, de auto die half uit elkaar valt. Dus morgen ochtend gaan we met paar mensen van de staf terug naar de auto. Kijken of we hem weer aan het praten krijgen. We’ll see. In ieder geval wel een hele last van mijn schouders, dat het dus de schuld was van de auto zelf :P en niet van mij. Haha.
Zoo phoeee eindelijk alles getypt. Ook wel redelijk lang mee bezig geweest. Er lopen nu trouwens twee gekko’s over de muur tegenover me. Het lijkt erop dat ze een wedstrijd houden, wie het snels over de muur kan rennen, zonder door de andere ingehaald te worden. Want ze zijn hier flink heen en weer aan het rennen.
Nou nu maar weer eens lekker in mijn bedje kruipen en morgen ochtend de Darwin weer levende zien te krijgen. Ik zeg slaap lekker!
Toch niet slaap lekker, het gaat mij met dit internet nooit lukken om het op waarbenjij.nu te zetten. Dus dan maar het verhaal over de mail sturen naar Tyrell. Nu mag hij het voor mij op de site zetten. Thank Youuuu :D
10-06-2014
De volgende ochtend heb ik de staf geholpen met dagelijkse klusjes. Evelien en ik zijn op kanten van de tractor geklommen, naast Edward die aan het stuur zat. Maar we gingen firewood verzamelen, wat betekent: met gigantische aanhangwagen achter de tractor de bush in rijden en dode omgevallen bomen in stukken hakken en in de aanhangwagen gooien. Dus dat betekent dat we die klus nooit met zijn drieën gaan redden. En toen kwamen nog twee mannen met ons mee. Ik me afvragen hoe die dan wel niet mee konden op de tractor, maar voordat ik het wist zaten ze al naast op, op de tractor. Ik vond het knap dat we met zijn alle op de tractor konden blijven zitten, maar het was gelukt. Dus Webe kwam ons helpen met firewood verzamelen en nog een aardige gozer maar die naam is zo ingewikkeld, die kan ik na 4x vragen nog steeds niet onthouden. Dus wij ongeveer 20 min op de tractor en toen stopte we en liepen we stukje van de weg af om dode bomen in stukken te hakken met bijlen. Dat deden de jongens natuurlijk. Evelien en ik mochten lekker met alle stukken heen en weer lopen om ze vervolgens in de aanhangwagen te gooien. Een van de eerste boomstronken zat onder de fire-ants. Dus Evelien zat gelijk helemaal onder de bijtende mieren. Die 10 min lang overal van haar af te halen en daarna weer doorwerken. De mannen toch wel erg onder de indruk dat blanke meiden wel degelijk hard kunnen werken. Telkens als ik een grote boomstam wou verplaatsen dan wou eentje dat overnemen en de stronk voor mij tillen, maar dat weigerde ik en dan deed ik het lekker zelf. Na een tijdje lieten ze mij lekker door werken. Daarna weer met z’n alle op de tractor gesprongen om door te rijden totdat we weer een paar dode bomen zagen. Weer de tractor af, ze in stukken hakken en weer in de aanhangwagen. Webe liet mij ook nog even een poging wagen om met de bijl een stuk boom door midden te hakken. Toch heel wat moeilijker dan verwacht. Daar heb ik dan toch niet genoeg kracht voor en ook geen goed richtingsgevoel. Wanneer ik een keer goed in de boomstam sloeg en dat nog een keer herhaalde, zat de volgende slag zeg maar 10 cm de verkeerde kant op. Dus ik liet Webe het weer overnemen, die na een paar keer hem al door midden had. Onderweg weinig wild tegen gekomen, aangezien die tractor toch wel erg veel herrie maakt en genoeg afschrikt. Uiteindelijk hebben we die aanhanger zo vol gekregen dat het bijna onmogelijk was om terug te rijden, doordat er telkens wel een stronk uitviel wanneer we over een hobbel reden, maar uiteindelijk toch aangekomen in Wasa en daar alle stronken gedumpt. Weer genoeg firewood voor de komende week.
Daarna ben ik samen met Robert naar Bupata gereden. Dit was denk ik de ergste auto tot nu toe (de Darwin): Geen dak, geen radio, geen deuren, de achterbanken vallen er soms spontaan uit en het is een hele klus om dat ding aan te krijgen. Ik was nogal verbaast dat er 4 wielen onder zaten. Dus wij ingestapt en op naar Bupata. Hier gingen we langs twee teams, om te kijken hoe het werk ging tot nu toe (zij maken ook fire-breaks, het zelfde werk wat ik vorige keer had gedaan in Bufumu). Hier waren dus ongeveer 16 man elke dag bezig rondom Bupata om ook fire-breaks te maken. Sommige vonden het helemaal leuk dat we langs kwamen en probeerde Engels met me te praten.
Staf: ‘Hi madame, how are you?’
Ik: ‘Hi I’m fine, and you?’
Staf: ‘I’m fine madame. Thank you’
ik: ‘For how many days are you already working here?’
Staf: ‘For 10 day. One more day working, than two days off’
Ik: ‘Okay that is nice. You’re almost done working’
Daarna even het rondje afgemaakt om me voor te stellen aan iedereen en kwam toen weer dezelfde persoon terecht. Uit andere gesprekken ondertussen hoorde ik dat de dag ervoor olifanten langs waren geweest. Dus ik dacht ik klets nog even verder met de eerste persoon.
Ik: ‘I heard there were elephants here yesterday?’ Do you know how many?’
Staf: ‘No, no. One more day work. Than two days off.’
Ik: ‘Oww yeah. I understand. Thank you.’
Dat vind ik dan zo leuk, dat ze het heel leuk vinden om een gesprek te voeren, maar ze vaak soms niet je vraag helemaal begrijpen en dan toch heel duidelijk antwoorden maar dan antwoord geven over iets totaal anders :P. Hierna heb ik samen met Robert een stuk rondom Bufumu gelopen naar Fibwe, om de fire-breaks na te lopen. In Fibwe nog in een hele hoge uitkijktoren gestaan. Toevallig dat de baterij van mijn camera leeg was en dus maar mijn mobiel mee had genomen om foto’s te maken. Maar toen ik eenmaal op die uitkijktoren stond had ik natuurlijk bereik! Wat dus vrijwel overal onmogelijk is. Dus snel weer paar berichtjes de wereld in gestuurd.
In de middag waren we weer terug in Wasa. Toen zag ik ‘meneer-met-de-moeilijke-naam’ in de kruidentuin werken. Dus ik vroeg of ik hem kon helpen. Ik heb samen met hem alle planten water gegeven, wat gewoonlijk 2 uur duurt en nu dus gelukkig maar 1 uur. Telkens heen en weer lopen van de plantjes naar de put, waar je telkens water uit moest hijsen met een emmer. Ondertussen alle Bemba namen geleerd van alle kruiden, die ondertussen ook gelijk weer vergeten werden. Zoveel woorden lijken op elkaar en het zijn ook allemaal hele lange woorden met allemaal a’s, m’s en u’s. Hierna dacht ik toch maar een keer te beginnen aan mijn schoolwerk, wat ook al bijna ingeleverd moest worden en waar ik nog totaal geen tijd voor heb gehad.
11-06-2014
De volgende dag kregen we te horen dat ik weer een paar dagen in Bufumu zou slapen. Dus gelijk weer alles ingepakt en voorbereid om te gaan camperen. Eerst zouden we even op de tractor moeten wachten, die ons naar Bufumu zou brengen. Na een uur wachten, dan toch maar verder werken aan schooldingen. Ondertussen is de tractor nooit gekomen en ging het hele camperen niet meer door. Toen maar snel al mijn vieze kleren met de handwas en aan een waslijntje hoor het huis. Einde van de dag was alles gelukkig alweer droog (en ik had nog meer geluk, dat de apen mijn kleren niet hadden gestolen)
In de namiddag zijn we weer naar Bupata gegaan om het team op te halen en naar Wasa te brengen om ze te kunnen uitbetalen. Op de route naar Bupata kan je nog een deel met de auto rijden, maar de laatste 1 a 2 km. moet je lopen. En eigenlijk zodra je stukken gaat lopen, moet er een scout bij je zijn, voor het geval dat je groot wild tegen komt. En dat is met name zo bij dit stuk lopen. Doordat je eerst een tijd op een open veld loopt met allemaal plukken dichtbegroeide stukken met bomen (vegatatietype: Mishitu), waar regelmatig de olifanten lopen. Tijdens dit stuk lopen kwamen we al paar verse hopen drollen tegen van de olifanten. Dus de vraag was hoe vers? Dus wij met z’n twee maar gewoon doorlopen over het pad. En toen lag er opeens een halve boom op ons pad die uit de grond was getrokken door de olifanten. (die er de dag ervoor nog niet lag) dus even veel om je heen kijken en goed luisteren of je iets kon horen.
En daarna loop je ongeveer 2 minuten lang door een rietkraag, van 5 meter hoog. Je loopt op een klein paadje door het riet heen en overal om je heen zie je enorme olifanten paden, waar ze dus nog vaker lopen dan bij de Mushitu stukken. Dan krijg je toch wel heeeeel erg veel kippenvel als je hele tijd om je heen kijkt of je ook maar iets kan zien bewegen of iets. En zodra je opeens even een stuk riet hoor kraken, je bang bent dat er opeens een olifant voor je neus kan staan. (want ze kunnen echt super stil zijn en opeens heel dicht bij zijn) Toen kreeg ik wel heel erg een Jurasic Park gevoel en wou ik maar al te graag die rietkraag uit.
Voor niets zoveel stress gehad, want blijkbaar waren de olifanten de dag ervoor langs geweest, net toen wij weg waren gereden. Toen met het team en alle spullen terug gelopen naar de auto en hadden we ons zelf in de auto gepropt met zijn alle. Nu ben ik daar gelukkig onderhand al een stuk beter in geworden om stevig in de auto te blijven zitten terwijl je soms 1 meter gelanceerd wordt. Alleen moet ik nog werken aan mijn ontwijk-manoeuvres, omdat die takken die toch vaak ergens sneaky om de hoek over de weg hangen, wachtend op een encounter met je gezicht….
Eenmaal terug in Wasa was het team uitbetaald en fietste zelf verder richting huis. Meeste werknemers wonen in de kleine dorpjes die rondom Kasanka liggen. Hierna moesten we doorrijden richting de gate, omdat ergens een hoop stenen lagen, die opgehaald moesten worden. Samen met twee staffmembers (Bennard and Felix) in de auto en met Stephen (de garage man) die reed ook een stukje mee, met zijn fiets in de achterbak, omdat hij net klaar was met werken en ook twee off-days had.
Rond 17:00 waren we weer terug en toen had Ernst (general manager v Kasanka) iedereen bij elkaar gehaald om met zijn alle een leuk frisbee spel te spelen. Dus ik natuurlijk meedoen. Bijna half rugby spel met 16e man gespeeld maar wel heel erg gezellig. Daarna met zijn alle naar het huis van Ernst gegaan om bij een vuurtje te zitten. Daarna nog even een snelle douche genomen. En toen kwam ik weer eens een teek tegen op mijn bovenbeen. Krijg gelijk heer helemaal de kriebels ervan wanneer ik er over typ. Mja die teek dus gelijk weer weg gehaald met tekentang. Nog wat gegeten en slapen.
12-06-2014
Deze ochtend samen met Robert en Bas aan de tafel gezeten en gesprek gehad over early-burnen.
(Early-burnen: Willekeurige stukken van de vegetatie in het park in de fik zetten en laten uitbranden. Om te voorkomen dat in het hoogtepunt van de droogteperiode geen gigantisch grote branden kunnen ontstaan, doordat er dus al delen van het park verbrand zijn. )
Dus ik moet daarvoor een planning maken voor de komende 2,5 maanden.
Hierna nog langs Frank (ecoloog v Kasanka) geweest voor nader uitleg, voordat ik opeens random een planning maak waar totaal geen logica in zit. Dus na dit gesprek was alles wat duidelijker en wist ik zo ongeveer hoe ik te werk moest gaan.
Hierna zijn we langs gegaan bij Bufumu, om hier het team en de fire-breaks te checken. Hier hebben we een begin gemaakt met early-burnen. We liepen langs een al gebrande fire-break die uitkwam bij Mulemboriver. Hier nog tijdje stil gestaan om te kijken of er iets te zien was, maar jammer genoeg niets. Wij (Robert, Lindsey en ik) nog fanaseren over wat er wel zou kunnen zitten, totdat we opeens toch wel een redelijk duidelijk geluid hoorde een stuk onder ons vandaag bij de rivier. Kwam er een twee meter lange krokodil de bosjes uit gerend, richting het water. Die hadden wij dus niet kunnen zien, maar hij had ons wel gehoord en ging er vandoor. Toch wel even heftig als zo’n beest 10 meter van je af is en zo snel het water in rent. Wat zijn snelheid zou ik nooit bij kunnen houden.
Tijdens het branden volgen er de hele tijd nieuwsgierige fisheagles boven ons hoofd, wat er wel erg mooi uit zag. Toen we terug waren in Wasa kregen Kim en ik nog een rondleidinkje van Lindsey en liepen we een rondje om het Wasa-lake. Alleen begonnen we om 17:30 met lopen, en het is toch zeker wel 45 min. wandeling. We moesten flink de pas erin zetten om voor donker terug te zijn (18:00) Een paar mooie foto’s kunnen maken van het uitzicht en de ondergaande zon en de opkomende maan. Toch werd het tussen 18:00 en 18:20 wel erg spannend en werd het moeilijk om een grote struik niet in verwarring te brengen met een hippo. Eigenlijk hoort er niemand na 18:00 buiten het kamp te zijn, omdat het gevaar dat je een hippo tegenkomt te groot is.
13-06-2014
De laptop erbij gepakt om een planning te maken voor early-burnen en een begin proberen te maken een proposal over early-burnen, waar ik de komende weken me mee bezig ga houden. De rest van de dag was redelijk saai. Veel laptop werk gedaan. En uren met internet bezig geweest om GoogleEarth te kunnen downloaden, zodat ik via dat programma mijn early-burning transect kon weergeven.
In de avond heel trouw voetbal gekeken. Gelukkig de dag ervoor nog betaald voor de tv en genoeg energy gespaard, zodat de max. 3u energie per dag voor de tv ook beschikbaar was. Hierna meteen gaan slapen, omdat ik toch echt wel erg moe was van de vorige paar dagen.
14-06-2014
In de ochtend een gesprek gehad met Bas over early-burnen. Die middag met Bas en Robert het veld in geweest, zodat wij een beter beeld konden krijgen over wat early-burnen nou precies inhield. Ondertussen had ik Bas enthousiast gemaakt over de keer dat ik in Bufumu was en twee slangen was tegen gekomen. Terwijl we rondreden in het park stopte Bas even met rijden en naast ons was een zandbank naast de rivier, waar heel rustig een krokodil lag te zonnen van ongeveer 4 meter! Daarna verder gereden en daarna toch maar weer de auto stil gezet of Bas de foto’s te laten zien van slangen die ik zag in Bufumu. We staan nog geen minuut stil of Robert wijst naar recht: ‘Hee, olifanten!’ Liep er of een afstand van 100 meter een groep van 5 olifanten langs. Drie grote met een middel grote en een kleinere olifant. Liepen rustig op een rijtje achter elkaar aan, soms wat takken van de bomen afhalen en lopend verder eten. Was een prachtig plaatje! Zag er zo mooi uit, net als op tv. Na een tijdje waren ze uit het zich verdwenen en reden we weer verder. En weer nog geen 5 min. later zag ik olifanten. Dit keer waren het twee grote mannetjes. Twee bulls die echt een hele slag groter zijn dan de vorige!! Maar deze verdwenen binnen een paar seconden in de bush. Wij reden nog snel naar de overkant van Kasankariver (waar ze liepen) om ze van dichterbij te bekijken, maar toen waren ze al nergens meer te vinden. Zulke mooie dieren. Lopen super rustig en kalm, waar ze heen willen in stilte. Enorme reuzen die geruisloos en ongestoord door de bush wandelen.
Hierna nog wat stukken geearly-burned en toen terug naar Wasa om het nieuws te vertellen dat we zoveel olifanten hadden gezien!
Daarnaast was ik nog erg enthousiast, omdat ik zag dat ik al een redelijk kleurtje had opgebouwd de laatste dagen. Was al redelijk bruin en gelukkig (nog) niet rood. Maar mijn enthousiasme duurde niet lang, totdat ik onder de douche stond en de bruine kleur voornamelijk veroorzaakt werd door de stoflaag op mijn huid…. To bad.
In de avond weer mijn tas ingepakt, wat de volgende ochtend zouden we om 04:00 vertrekken naar Lusaka (8 hour drive). Zodat ik de dag daarna langs Kabwe kon gaan om mijn visum te veranderen in een Business Permit Visum voor 3 maanden.
15-06-2014
Lekker vroeg uit de veren a.k.a. 03:30. -_-
Ik had met Robert een deal gesloten, ik ga deze ochtend naast Bas zitten (die moest rijden) dan zou ik wakker blijven en kon de rest slapen. En op de terug weg v Lusaka naar Kasanka zou ik achter in zitten, zodat ik kon slapen en dan moest hij wakker blijven.
Dus om 04:00 in de auto. Eerst nog 30 min over een hobbelige weg, om het park uit te komen. Bij de gate stond Pieter (local farmer) met zijn vrouw. Die moesten ook naar Lusaka en zouden mee rijden.
Onderweg lekker zitten klesten met Bas, zodat we elkaar wakker konden houden. Rond 05:00 had ik nog een serval langs de weg gezien! Die blijken rondom/in Kasanka voor te komen, maar worden niet vaak gezien. Dus ik blij :P.
Dat bleek ook het enige leuke moment van de rit te zijn, want vervolgens werd ik zo misselijk dat ik 3x moesten stoppen. Jammer genoeg hielp dat niet, want moest evengoed overgeven. Toen we weer eens langs een policestop reden, bleek ook nog eens de nummerplaat van de auto te zijn gevallen en konden we wachten totdat de boete was uitgeschreven. Nu vond ik het niet zo erg om voor een tijdje stil te staan ipv te rijden. Kon ik weer een beetje frisse lucht krijgen enzo. Onderweg nog meerdere slapende trucks tegen gekomen, zoals Bas dat altijd zegt. Dit zijn trucks die op hun kant liggen naast de weg, meestal doordat chauffeurs in slaap vallen, de weg af rijden, dan wakker schrikken en het stuur om gooien en dan op hun kant terecht komen. Dan zag je ook telkens de chauffeur naast de auto zitten met een vuurtje om zichzelf warm te houden en wat eten te maken. Dus die maakte zich gelukkig niet druk om de truck die gekanteld was.
Naar een paar uur later kwamen we eindelijk in Lusaka aan, rond om 12:00. Ik ben toen gelijk naar het dichtstbijzijnde bed gekreupeld en ben daar 2 uur blijven liggen. Daarna wat crackers gegeten en rustig op een stoeltje bij het zwembadje gezeten. In namiddag nog even langs een supermarkt om wat eten te halen voor komende dag en te zien wat er allemaal in de winkel is te halen voor de volgende dag, omdat we dan weer een hoop boodschappen moesten gaan halen voor komende weken.
In Lusaka Backpackers (waar wij verblijven) heb ik nog een tijdje gezeten om wat papieren te regelen, die ik de dag erna nodig had voor mijn visum. Nog telefoontje naar huis gemaakt, omdat ik voor de zekerheid nog een copy moest hebben van mijn diploma. Wel even leuk om bekende stemmen te horen. Hierna leerde ik 4 nieuwe stagiaires kennen, die net voor 2 dagen in Lusaka waren, klaar om naar Kasanka te gaan. Vier Franse meiden: Alex, Marine, Clo en Ellen.
Die avond ook nog Tango-app op mijn mobiel kunnen zetten en toen nog een half uur met tyrell gevideochat! :D ik weer helemaal blij en mijn rare maag vergeten en met een gerust hartje naar bed gegaan.
16-06-2014
Die ochtend om 8u klaar om te gaan. Samen met Bas en de Fransen meiden de auto in, wij werden afgezet bij het grote winkelcentrum. Zij moesten hun eerste boodschappen doen en simkaarten regelen, ik moest nog wat papieren uitprinten en kopiëren en Bas had een afspraak. Ik had mijn papieren al snel gefixt, dus ging maar naar de meiden om ze te helpen met boodschappen doen. Zodat ze er niet zo onwetend bijliepen als ik deed een paar weken geleden. Een uurtje later meeten we Bas weer en gooide we zijn auto vol met hun boodschappen. Nu zouden zij verder rijden naar Kasanka, dus ik kon de taxi terug pakken naar Lusaka Backpackers. Daarna samen met Robert onze boodschappen gedaan in een supermarkt nearby. En daarna de hele middag lekker in het zonnetje gezeten en nog wat gezwommen in het zwembad. (wel met kleren aan, aangezien ik mijn bikini vergeten was, maar kleren waren binnen uur alweer droog). Die avond nog even met Tyrell ‘getango’t’ en toen gaan slapen. Volgende ochtend zouten wij samen met Pieter (local farmer) terug rijden naar Kasanka (via Kabwe voor m’n visum) in een auto die Kasanka net nieuwe had aangeschaft, dus wij waren benieuwd.
17-06-2014
Om 06:30 weer klaar om te gaan. Vond ik eigenlijk niet zo erg, omdat ik nu wel lekker achterin in slaap mocht vallen terwijl Robert voorin zou zitten en wakker moest blijven. En daar kwam ‘de grap’ aangereden. Bleek een twee persoonsauto te zijn, met een open achterbak. Ik toch maar voorin gaan zitten en Robert in de open achterbak. Waarschijnlijk had hij t echt fucking koud aangezien t nog zo vroeg was en ong 12 a 14 graden was enzo en omdat we hard reden je nogal veel wind opvangt achterin. mja. ik zat in ieder geval redelijk warm in de auto, maar slapen zat er dus weer niet in.
Ergens rond 11 u een stop gemaakt bij een random huisje waar je wat eten kon kopen. Nou toen was ik alweer zo misselijk dat ik echt niets kon eten. Dus maar beetje buiten gezeten met mijn hoofd tussen me benen en beetje frisse lucht te krijgen. Gelukkig was er een jonge kitten die heel veel aandacht nodig had, dus daar heb ik tijdje mee zitten spelen en toen voelde ik me na tijdje wel weer wat beter.
Toen weer verder gereden naar Kabwe, waar ik mijn visum zou moeten fixen, maar dat kon dus blijkbaar niet omdat mijn 'visitor visum' pas verlopen is op 02-07-2014. dus dan zou ik pas een nieuw visum aan kunnen vragen.... dus eigenlijk voor niets mee gegaan -_-
Nu ga ik rond 02-07-2014, samen met nog een andere intern die rond die periode ook zijn visum moet verlengen. Hopelijk lukt het dan wel allemaal.
Daarna nog in Serenje gestopt, om wat tomaten te kopen en over de markt te lopen. Hierna door gereden naar de boerderij van Pieter. Was echt super mooi daar. Loopt een rivier door zijn erf. Het is eigenlijk allemaal gewoon wilde natuur en hij houdt ong 80 koeien (voor vlees en melkproductie) en die laat hij vaak los lopen om ze te laten eten. Daar moest hij nog wat papierwerk regelen ofzo en er was een zieke koe waar naar gekeken moest worden. Dus ik heb beetje rond gelopen daar en toen vroeg ik aan de staf daar waar de koeien waren. Dus liepen ze met mij mee naar koeien. Ze waren echt super nieuwsgierig hahah was echt super grappig, al die koeien gingen in een kringetje om me heen staan :P De staf kon redelijk Engels praten en legde mij wat dingen uit over wat voor koeien het zijn en hoe ze verzorgt worden.
Toen Pieter klaar was ging we door naar Kasanka (dat laatste uurtje heb ik in de achterbak gezeten :P) en toen waren we rond 16:00 in Wasa terug. Toen was er weer een groot kampvuur omdat de gerenal manager (Ernst) weg gaat, dus konden we lekker lux (soort van) eten en hoefde we niet te koken. Toen bleef iedereen tot laat bij kampvuur, maar ik was kapot dus was alleen terug naar ons huisje gegaan en gelijk gaan slapen.
18-06-2014
Volgende ochtend 5:30 wakker. Want de drie meiden (Evelien, Sandra en Lindsey) uit ons huisje ging naar huis en vertrokken uit Kasanka om 6:00. Nadat we hun hadden uitgezwaaid dacht ik nog even te slapen, maar toen hoorde ik om 6:25 dat ik de hele dag mee moest met de Fransen en die vertrokken om 6:30. Dus ik als gek al mijn spullen en eten gepakt en weg. De meiden gingen met de auto het park in samen met scout. Wij moesten die dag 3 teams ophalen van hun posten in het park, omdat zij 16 dagen hadden gewerkt en nu 4 dagen vrij hadden. Dus wij moesten ze naar Wasa brengen en uitbetalen. We zouden dus die dag daar hele tijd mee bezig zijn en onderweg zijn met auto.. maar er was maar 1 auto ter beschikking, dus moesten we combinatiedag maken, dat de Fransen op zoek konden gaan naar olifanten (daar doen zij een onderzoek naar). We waren uiteindelijk in Bufumu terecht gekomen, omdat we via radiocontact hoorde dat de olifanten daar gezien waren. Was wel leuk om daar weer te zijn het team in Bufumu te zien waar ik paar dagen mee had gewerkt. Ze waren blij ons te zien en Gilliat liet gelijk zien waar de olifant langs was gelopen (bleek een grote bull te zien die alleen liep) Hij had dus precies de route gelopen, waar ik in mijn campeerbezoek in eerste instantie mijn tent neer had gezet. Dus het is wel degelijk een olifanttrac. Je zag goed alle voetafdrukken en alle afgekauwde takken op een hoogte van 2 meter. Daarna ben ik met dit team afgezet bij Pontoon (ergens midden in het park) om een begin te maken aan het early-burnen. We liepen over een fire-break toen we opeens naast mij geritsel hoorde in een grote berg opgedroogd gras. We bleven even stil staan en toen schoot er opeens een kop 30 cm. het gras uit vlak naast me. De kop van een black mamba, die even om zich heen keek en daarna rustig verder kroop. Ik weet niet hoe lang hij was, maar de jongens dachten rond de 2 tot 2.5 meter, maar het leek mij niet zo’n slim idee om dat te gaan onderzoeken, dus ik liet hem maar alleen. Hierna nog grote stukken paden geslashed in de brandende zon, ik was echt kapot.
Uiteindelijk om 15:00 terug in Wasa en het team bedankt voor hun harde werk. Hierna toch maar eindelijk de planning afgemaakt voor het early-burnen. Dus daar heb ik aan gewerkt tot 17:30. Toen nog snel macaroni gemaakt en gegeten. Op laatste moment nog 2de helft kunnen kijken van NL-Aust. voetbal :P om 20:00 terug in huisje om de planning die nu ver genoeg af was, moet sturen via internet, die ik niet kon krijgen. Tot 21:30 bezig geweest om mijn hotspot bereik te krijgen op mijn laptop en hotmail te kunnen openen en al die bestanden te kunnen versturen. Daarna moest Robert nog ook vet veel sturen. dus toen ging hij om mijn internet tot 23:30. Omdat hij Iphone heeft en daarmee geen hotspot kan maken, dus moet hij via mij mobiel op t internet. En om het nog gemakkelijker te maken, kunnen de Fransen ook niet op het internet via hun Iphone en moeten dus ook mijn mobiel daarvoor gebruiken.
19-06-2014
Dus vanochtend lekker uitgeslapen tot 7:00, toen wat gegeten en van 7:30 tot 12:00 gewerkt aan mijn stageplan voor school, die ik 3 dagen geleden al gestuurd moest hebben. In de middag kwamen de Fransen weer terug van een autotochtje door t park en toen pakten Robert en ik de auto naar de airstrip. Daar moest ik gras bundels gaan tellen (echt 2000 bundels ofzo) en daarna moet ik de omtrek meten van ong 10% van al die bundels. Die worden allemaal gebruik voor de daken van de huisjes in het park en sommige worden gebruikt voor early-burnen. Dus daar was ik wel even mee bezig. Ondertussen ging Robert heen en weer rijden met die grasbundels om ze in het park klaar te leggen voor het early-burnen. We waren ongeveer tegelijkertijd klaar. Dus we reden weer weg van de airstrip, met de achterbak nog vol met grass bundels, die we gingen droppen bij Pontoon. Eenmaal dat gedaan bewaarde we 4 grass bundels, om ondertussen op te terugweg alvast wat stukken grasland te early-burnen. En toen ging het fout… terwijl ik heel rustig reed in eerste versnelling en bijna tot stilstand kwam, begaf de koppeling het en viel de auto uit en kregen we hem niet meer aan. Op dat moment was het 17:40, geen radio bij ons, dus toen maar gelopen naar Wasa. Deels in het donker gelopen, toch weer een beetje eng, omdat we iets best grootst op de weg zagen, wat uiteindelijk gewoon een grass bundel bleek te zijn die op de heenweg uit de achterbak was gevallen. Toen naar Frank gelopen en uitgelegd wat er gebeurd was. Ik voelde me heel naar, met het idee dat ik reed en ik de auto dus eigenlijk heb gesloopt. Maar Frank zei dat het al bijzonder was dat hij het zo lang vol heeft gehouden. Het was namelijk de Darwin, de auto die half uit elkaar valt. Dus morgen ochtend gaan we met paar mensen van de staf terug naar de auto. Kijken of we hem weer aan het praten krijgen. We’ll see. In ieder geval wel een hele last van mijn schouders, dat het dus de schuld was van de auto zelf :P en niet van mij. Haha.
Zoo phoeee eindelijk alles getypt. Ook wel redelijk lang mee bezig geweest. Er lopen nu trouwens twee gekko’s over de muur tegenover me. Het lijkt erop dat ze een wedstrijd houden, wie het snels over de muur kan rennen, zonder door de andere ingehaald te worden. Want ze zijn hier flink heen en weer aan het rennen.
Nou nu maar weer eens lekker in mijn bedje kruipen en morgen ochtend de Darwin weer levende zien te krijgen. Ik zeg slaap lekker!
En toen was het alweer 19-06-2014. Toch even flink wat dagen bijtypen.
10-06-2014
In de ochtend heb ik de staf geholpen met dagelijkse klusjes. Evelien en ik zijn op kanten van de tractor geklommen, naast Edward die aan het stuur zat. Maar we gingen firewood verzamelen, wat betekent: met gigantische aanhangwagen achter de tractor de bush in rijden en dode omgevallen bomen in stukken hakken en in de aanhangwagen gooien. Dus dat betekent dat we die klus nooit met zijn drieën gaan redden. En toen kwamen nog twee mannen met ons mee. Ik me afvragen hoe die dan wel niet mee konden op de tractor, maar voordat ik het wist zaten ze al naast op, op de tractor. Ik vond het knap dat we met zijn alle op de tractor konden blijven zitten, maar het was gelukt. Dus Webe kwam ons helpen met firewood verzamelen en nog een aardige gozer maar die naam is zo ingewikkeld, die kan ik na 4x vragen nog steeds niet onthouden. Dus wij ongeveer 20 min op de tractor en toen stopte we en liepen we stukje van de weg af om dode bomen in stukken te hakken met bijlen. Dat deden de jongens natuurlijk. Evelien en ik mochten lekker met alle stukken heen en weer lopen om ze vervolgens in de aanhangwagen te gooien. Een van de eerste boomstronken zat onder de fire-ants. Dus Evelien zat gelijk helemaal onder de bijtende mieren. Die 10 min lang overal van haar af te halen en daarna weer doorwerken. De mannen toch wel erg onder de indruk dat blanke meiden wel degelijk hard kunnen werken. Telkens als ik een grote boomstam wou verplaatsen dan wou eentje dat overnemen en de stronk voor mij tillen, maar dat weigerde ik en dan deed ik het lekker zelf. Na een tijdje lieten ze mij lekker door werken. Daarna weer met z’n alle op de tractor gesprongen om door te rijden totdat we weer een paar dode bomen zagen. Weer de tractor af, ze in stukken hakken en weer in de aanhangwagen. Webe liet mij ook nog even een poging wagen om met de bijl een stuk boom door midden te hakken. Toch heel wat moeilijker dan verwacht. Daar heb ik dan toch niet genoeg kracht voor en ook geen goed richtingsgevoel. Wanneer ik een keer goed in de boomstam sloeg en dat nog een keer herhaalde, zat de volgende slag zeg maar 10 cm de verkeerde kant op. Dus ik liet Webe het weer overnemen, die na een paar keer hem al door midden had. Onderweg weinig wild tegen gekomen, aangezien die tractor toch wel erg veel herrie maakt en genoeg afschrikt. Uiteindelijk hebben we die aanhanger zo vol gekregen dat het bijna onmogelijk was om terug te rijden, doordat er telkens wel een stronk uitviel wanneer we over een hobbel reden, maar uiteindelijk toch aangekomen in Wasa en daar alle stronken gedumpt. Weer genoeg firewood voor de komende week.
Daarna ben ik samen met Robert naar Bupata gereden. Dit was denk ik de ergste auto tot nu toe (de Darwin): Geen dak, geen radio, geen deuren, de achterbanken vallen er soms spontaan uit en het is een hele klus om dat ding aan te krijgen. Ik was nogal verbaast dat er 4 wielen onder zaten. Dus wij ingestapt en op naar Bupata. Hier gingen we langs twee teams, om te kijken hoe het werk ging tot nu toe (zij maken ook fire-breaks, het zelfde werk wat ik vorige keer had gedaan in Bufumu). Hier waren dus ongeveer 16 man elke dag bezig rondom Bupata om ook fire-breaks te maken. Sommige vonden het helemaal leuk dat we langs kwamen en probeerde Engels met me te praten.
Staf: ‘Hi madame, how are you?’
Ik: ‘Hi I’m fine, and you?’
Staf: ‘I’m fine madame. Thank you’
ik: ‘For how many days are you already working here?’
Staf: ‘For 10 day. One more day working, than two days off’
Ik: ‘Okay that is nice. You’re almost done working’
Daarna even het rondje afgemaakt om me voor te stellen aan iedereen en kwam toen weer dezelfde persoon terecht. Uit andere gesprekken ondertussen hoorde ik dat de dag ervoor olifanten langs waren geweest. Dus ik dacht ik klets nog even verder met de eerste persoon.
Ik: ‘I heard there were elephants here yesterday?’ Do you know how many?’
Staf: ‘No, no. One more day work. Than two days off.’
Ik: ‘Oww yeah. I understand. Thank you.’
Dat vind ik dan zo leuk, dat ze het heel leuk vinden om een gesprek te voeren, maar ze vaak soms niet je vraag helemaal begrijpen en dan toch heel duidelijk antwoorden maar dan antwoord geven over iets totaal anders :P. Hierna heb ik samen met Robert een stuk rondom Bufumu gelopen naar Fibwe, om de fire-breaks na te lopen. In Fibwe nog in een hele hoge uitkijktoren gestaan. Toevallig dat de baterij van mijn camera leeg was en dus maar mijn mobiel mee had genomen om foto’s te maken. Maar toen ik eenmaal op die uitkijktoren stond had ik natuurlijk bereik! Wat dus vrijwel overal onmogelijk is. Dus snel weer paar berichtjes de wereld in gestuurd.
In de middag waren we weer terug in Wasa. Toen zag ik ‘meneer-met-de-moeilijke-naam’ in de kruidentuin werken. Dus ik vroeg of ik hem kon helpen. Ik heb samen met hem alle planten water gegeven, wat gewoonlijk 2 uur duurt en nu dus gelukkig maar 1 uur. Telkens heen en weer lopen van de plantjes naar de put, waar je telkens water uit moest hijsen met een emmer. Ondertussen alle Bemba namen geleerd van alle kruiden, die ondertussen ook gelijk weer vergeten werden. Zoveel woorden lijken op elkaar en het zijn ook allemaal hele lange woorden met allemaal a’s, m’s en u’s. Hierna dacht ik toch maar een keer te beginnen aan mijn schoolwerk, wat ook al bijna ingeleverd moest worden en waar ik nog totaal geen tijd voor heb gehad.
11-06-2014
De volgende dag kregen we te horen dat ik weer een paar dagen in Bufumu zou slapen. Dus gelijk weer alles ingepakt en voorbereid om te gaan camperen. Eerst zouden we even op de tractor moeten wachten, die ons naar Bufumu zou brengen. Na een uur wachten, dan toch maar verder werken aan schooldingen. Ondertussen is de tractor nooit gekomen en ging het hele camperen niet meer door. Toen maar snel al mijn vieze kleren met de handwas en aan een waslijntje hoor het huis. Einde van de dag was alles gelukkig alweer droog (en ik had nog meer geluk, dat de apen mijn kleren niet hadden gestolen)
In de namiddag zijn we weer naar Bupata gegaan om het team op te halen en naar Wasa te brengen om ze te kunnen uitbetalen. Op de route naar Bupata kan je nog een deel met de auto rijden, maar de laatste 1 a 2 km. moet je lopen. En eigenlijk zodra je stukken gaat lopen, moet er een scout bij je zijn, voor het geval dat je groot wild tegen komt. En dat is met name zo bij dit stuk lopen. Doordat je eerst een tijd op een open veld loopt met allemaal plukken dichtbegroeide stukken met bomen (vegatatietype: Mishitu), waar regelmatig de olifanten lopen. Tijdens dit stuk lopen kwamen we al paar verse hopen drollen tegen van de olifanten. Dus de vraag was hoe vers? Dus wij met z’n twee maar gewoon doorlopen over het pad. En toen lag er opeens een halve boom op ons pad die uit de grond was getrokken door de olifanten. (die er de dag ervoor nog niet lag) dus even veel om je heen kijken en goed luisteren of je iets kon horen.
En daarna loop je ongeveer 2 minuten lang door een rietkraag, van 5 meter hoog. Je loopt op een klein paadje door het riet heen en overal om je heen zie je enorme olifanten paden, waar ze dus nog vaker lopen dan bij de Mushitu stukken. Dan krijg je toch wel heeeeel erg veel kippenvel als je hele tijd om je heen kijkt of je ook maar iets kan zien bewegen of iets. En zodra je opeens even een stuk riet hoor kraken, je bang bent dat er opeens een olifant voor je neus kan staan. (want ze kunnen echt super stil zijn en opeens heel dicht bij zijn) Toen kreeg ik wel heel erg een Jurasic Park gevoel en wou ik maar al te graag die rietkraag uit.
Voor niets zoveel stress gehad, want blijkbaar waren de olifanten de dag ervoor langs geweest, net toen wij weg waren gereden. Toen met het team en alle spullen terug gelopen naar de auto en hadden we ons zelf in de auto gepropt met zijn alle. Nu ben ik daar gelukkig onderhand al een stuk beter in geworden om stevig in de auto te blijven zitten terwijl je soms 1 meter gelanceerd wordt. Alleen moet ik nog werken aan mijn ontwijk-manoeuvres, omdat die takken die toch vaak ergens sneaky om de hoek over de weg hangen, wachtend op een encounter met je gezicht….
Eenmaal terug in Wasa was het team uitbetaald en fietste zelf verder richting huis. Meeste werknemers wonen in de kleine dorpjes die rondom Kasanka liggen. Hierna moesten we doorrijden richting de gate, omdat ergens een hoop stenen lagen, die opgehaald moesten worden. Samen met twee staffmembers (Bennard and Felix) in de auto en met Stephen (de garage man) die reed ook een stukje mee, met zijn fiets in de achterbak, omdat hij net klaar was met werken en ook twee off-days had.
Rond 17:00 waren we weer terug en toen had Ernst (general manager v Kasanka) iedereen bij elkaar gehaald om met zijn alle een leuk frisbee spel te spelen. Dus ik natuurlijk meedoen. Bijna half rugby spel met 16e man gespeeld maar wel heel erg gezellig. Daarna met zijn alle naar het huis van Ernst gegaan om bij een vuurtje te zitten. Daarna nog even een snelle douche genomen. En toen kwam ik weer eens een teek tegen op mijn bovenbeen. Krijg gelijk heer helemaal de kriebels ervan wanneer ik er over typ. Mja die teek dus gelijk weer weg gehaald met tekentang. Nog wat gegeten en slapen.
12-06-2014
Deze ochtend samen met Robert en Bas aan de tafel gezeten en gesprek gehad over early-burnen.
(Early-burnen: Willekeurige stukken van de vegetatie in het park in de fik zetten en laten uitbranden. Om te voorkomen dat in het hoogtepunt van de droogteperiode geen gigantisch grote branden kunnen ontstaan, doordat er dus al delen van het park verbrand zijn. )
Dus ik moet daarvoor een planning maken voor de komende 2,5 maanden.
Hierna nog langs Frank (ecoloog v Kasanka) geweest voor nader uitleg, voordat ik opeens random een planning maak waar totaal geen logica in zit. Dus na dit gesprek was alles wat duidelijker en wist ik zo ongeveer hoe ik te werk moest gaan.
Hierna zijn we langs gegaan bij Bufumu, om hier het team en de fire-breaks te checken. Hier hebben we een begin gemaakt met early-burnen. We liepen langs een al gebrande fire-break die uitkwam bij Mulemboriver. Hier nog tijdje stil gestaan om te kijken of er iets te zien was, maar jammer genoeg niets. Wij (Robert, Lindsey en ik) nog fanaseren over wat er wel zou kunnen zitten, totdat we opeens toch wel een redelijk duidelijk geluid hoorde een stuk onder ons vandaag bij de rivier. Kwam er een twee meter lange krokodil de bosjes uit gerend, richting het water. Die hadden wij dus niet kunnen zien, maar hij had ons wel gehoord en ging er vandoor. Toch wel even heftig als zo’n beest 10 meter van je af is en zo snel het water in rent. Wat zijn snelheid zou ik nooit bij kunnen houden.
Tijdens het branden volgen er de hele tijd nieuwsgierige fisheagles boven ons hoofd, wat er wel erg mooi uit zag. Toen we terug waren in Wasa kregen Kim en ik nog een rondleidinkje van Lindsey en liepen we een rondje om het Wasa-lake. Alleen begonnen we om 17:30 met lopen, en het is toch zeker wel 45 min. wandeling. We moesten flink de pas erin zetten om voor donker terug te zijn (18:00) Een paar mooie foto’s kunnen maken van het uitzicht en de ondergaande zon en de opkomende maan. Toch werd het tussen 18:00 en 18:20 wel erg spannend en werd het moeilijk om een grote struik niet in verwarring te brengen met een hippo. Eigenlijk hoort er niemand na 18:00 buiten het kamp te zijn, omdat het gevaar dat je een hippo tegenkomt te groot is.
13-06-2014
De laptop erbij gepakt om een planning te maken voor early-burnen en een begin proberen te maken een proposal over early-burnen, waar ik de komende weken me mee bezig ga houden. De rest van de dag was redelijk saai. Veel laptop werk gedaan. En uren met internet bezig geweest om GoogleEarth te kunnen downloaden, zodat ik via dat programma mijn early-burning transect kon weergeven.
In de avond heel trouw voetbal gekeken. Gelukkig de dag ervoor nog betaald voor de tv en genoeg energy gespaard, zodat de max. 3u energie per dag voor de tv ook beschikbaar was. Hierna meteen gaan slapen, omdat ik toch echt wel erg moe was van de vorige paar dagen.
14-06-2014
In de ochtend een gesprek gehad met Bas over early-burnen. Die middag met Bas en Robert het veld in geweest, zodat wij een beter beeld konden krijgen over wat early-burnen nou precies inhield. Ondertussen had ik Bas enthousiast gemaakt over de keer dat ik in Bufumu was en twee slangen was tegen gekomen. Terwijl we rondreden in het park stopte Bas even met rijden en naast ons was een zandbank naast de rivier, waar heel rustig een krokodil lag te zonnen van ongeveer 4 meter! Daarna verder gereden en daarna toch maar weer de auto stil gezet of Bas de foto’s te laten zien van slangen die ik zag in Bufumu. We staan nog geen minuut stil of Robert wijst naar recht: ‘Hee, olifanten!’ Liep er of een afstand van 100 meter een groep van 5 olifanten langs. Drie grote met een middel grote en een kleinere olifant. Liepen rustig op een rijtje achter elkaar aan, soms wat takken van de bomen afhalen en lopend verder eten. Was een prachtig plaatje! Zag er zo mooi uit, net als op tv. Na een tijdje waren ze uit het zich verdwenen en reden we weer verder. En weer nog geen 5 min. later zag ik olifanten. Dit keer waren het twee grote mannetjes. Twee bulls die echt een hele slag groter zijn dan de vorige!! Maar deze verdwenen binnen een paar seconden in de bush. Wij reden nog snel naar de overkant van Kasankariver (waar ze liepen) om ze van dichterbij te bekijken, maar toen waren ze al nergens meer te vinden. Zulke mooie dieren. Lopen super rustig en kalm, waar ze heen willen in stilte. Enorme reuzen die geruisloos en ongestoord door de bush wandelen.
Hierna nog wat stukken geearly-burned en toen terug naar Wasa om het nieuws te vertellen dat we zoveel olifanten hadden gezien!
Daarnaast was ik nog erg enthousiast, omdat ik zag dat ik al een redelijk kleurtje had opgebouwd de laatste dagen. Was al redelijk bruin en gelukkig (nog) niet rood. Maar mijn enthousiasme duurde niet lang, totdat ik onder de douche stond en de bruine kleur voornamelijk veroorzaakt werd door de stoflaag op mijn huid…. To bad.
In de avond weer mijn tas ingepakt, wat de volgende ochtend zouden we om 04:00 vertrekken naar Lusaka (8 hour drive). Zodat ik de dag daarna langs Kabwe kon gaan om mijn visum te veranderen in een Business Permit Visum voor 3 maanden.
15-06-2014
Lekker vroeg uit de veren a.k.a. 03:30. -_-
Ik had met Robert een deal gesloten, ik ga deze ochtend naast Bas zitten (die moest rijden) dan zou ik wakker blijven en kon de rest slapen. En op de terug weg v Lusaka naar Kasanka zou ik achter in zitten, zodat ik kon slapen en dan moest hij wakker blijven.
Dus om 04:00 in de auto. Eerst nog 30 min over een hobbelige weg, om het park uit te komen. Bij de gate stond Pieter (local farmer) met zijn vrouw. Die moesten ook naar Lusaka en zouden mee rijden.
Onderweg lekker zitten klesten met Bas, zodat we elkaar wakker konden houden. Rond 05:00 had ik nog een serval langs de weg gezien! Die blijken rondom/in Kasanka voor te komen, maar worden niet vaak gezien. Dus ik blij :P.
Dat bleek ook het enige leuke moment van de rit te zijn, want vervolgens werd ik zo misselijk dat ik 3x moesten stoppen. Jammer genoeg hielp dat niet, want moest evengoed overgeven. Toen we weer eens langs een policestop reden, bleek ook nog eens de nummerplaat van de auto te zijn gevallen en konden we wachten totdat de boete was uitgeschreven. Nu vond ik het niet zo erg om voor een tijdje stil te staan ipv te rijden. Kon ik weer een beetje frisse lucht krijgen enzo. Onderweg nog meerdere slapende trucks tegen gekomen, zoals Bas dat altijd zegt. Dit zijn trucks die op hun kant liggen naast de weg, meestal doordat chauffeurs in slaap vallen, de weg af rijden, dan wakker schrikken en het stuur om gooien en dan op hun kant terecht komen. Dan zag je ook telkens de chauffeur naast de auto zitten met een vuurtje om zichzelf warm te houden en wat eten te maken. Dus die maakte zich gelukkig niet druk om de truck die gekanteld was.
Naar een paar uur later kwamen we eindelijk in Lusaka aan, rond om 12:00. Ik ben toen gelijk naar het dichtstbijzijnde bed gekreupeld en ben daar 2 uur blijven liggen. Daarna wat crackers gegeten en rustig op een stoeltje bij het zwembadje gezeten. In namiddag nog even langs een supermarkt om wat eten te halen voor komende dag en te zien wat er allemaal in de winkel is te halen voor de volgende dag, omdat we dan weer een hoop boodschappen moesten gaan halen voor komende weken.
In Lusaka Backpackers (waar wij verblijven) heb ik nog een tijdje gezeten om wat papieren te regelen, die ik de dag erna nodig had voor mijn visum. Nog telefoontje naar huis gemaakt, omdat ik voor de zekerheid nog een copy moest hebben van mijn diploma. Wel even leuk om bekende stemmen te horen. Hierna leerde ik 4 nieuwe stagiaires kennen, die net voor 2 dagen in Lusaka waren, klaar om naar Kasanka te gaan. Vier Franse meiden: Alex, Marine, Clo en Ellen.
Die avond ook nog Tango-app op mijn mobiel kunnen zetten en toen nog een half uur met tyrell gevideochat! :D ik weer helemaal blij en mijn rare maag vergeten en met een gerust hartje naar bed gegaan.
16-06-2014
Die ochtend om 8u klaar om te gaan. Samen met Bas en de Fransen meiden de auto in, wij werden afgezet bij het grote winkelcentrum. Zij moesten hun eerste boodschappen doen en simkaarten regelen, ik moest nog wat papieren uitprinten en kopiëren en Bas had een afspraak. Ik had mijn papieren al snel gefixt, dus ging maar naar de meiden om ze te helpen met boodschappen doen. Zodat ze er niet zo onwetend bijliepen als ik deed een paar weken geleden. Een uurtje later meeten we Bas weer en gooide we zijn auto vol met hun boodschappen. Nu zouden zij verder rijden naar Kasanka, dus ik kon de taxi terug pakken naar Lusaka Backpackers. Daarna samen met Robert onze boodschappen gedaan in een supermarkt nearby. En daarna de hele middag lekker in het zonnetje gezeten en nog wat gezwommen in het zwembad. (wel met kleren aan, aangezien ik mijn bikini vergeten was, maar kleren waren binnen uur alweer droog). Die avond nog even met Tyrell ‘getango’t’ en toen gaan slapen. Volgende ochtend zouten wij samen met Pieter (local farmer) terug rijden naar Kasanka (via Kabwe voor m’n visum) in een auto die Kasanka net nieuwe had aangeschaft, dus wij waren benieuwd.
17-06-2014
Om 06:30 weer klaar om te gaan. Vond ik eigenlijk niet zo erg, omdat ik nu wel lekker achterin in slaap mocht vallen terwijl Robert voorin zou zitten en wakker moest blijven. En daar kwam ‘de grap’ aangereden. Bleek een twee persoonsauto te zijn, met een open achterbak. Ik toch maar voorin gaan zitten en Robert in de open achterbak. Waarschijnlijk had hij t echt fucking koud aangezien t nog zo vroeg was en ong 12 a 14 graden was enzo en omdat we hard reden je nogal veel wind opvangt achterin. mja. ik zat in ieder geval redelijk warm in de auto, maar slapen zat er dus weer niet in.
Ergens rond 11 u een stop gemaakt bij een random huisje waar je wat eten kon kopen. Nou toen was ik alweer zo misselijk dat ik echt niets kon eten. Dus maar beetje buiten gezeten met mijn hoofd tussen me benen en beetje frisse lucht te krijgen. Gelukkig was er een jonge kitten die heel veel aandacht nodig had, dus daar heb ik tijdje mee zitten spelen en toen voelde ik me na tijdje wel weer wat beter.
Toen weer verder gereden naar Kabwe, waar ik mijn visum zou moeten fixen, maar dat kon dus blijkbaar niet omdat mijn 'visitor visum' pas verlopen is op 02-07-2014. dus dan zou ik pas een nieuw visum aan kunnen vragen.... dus eigenlijk voor niets mee gegaan -_-
Nu ga ik rond 02-07-2014, samen met nog een andere intern die rond die periode ook zijn visum moet verlengen. Hopelijk lukt het dan wel allemaal.
Daarna nog in Serenje gestopt, om wat tomaten te kopen en over de markt te lopen. Hierna door gereden naar de boerderij van Pieter. Was echt super mooi daar. Loopt een rivier door zijn erf. Het is eigenlijk allemaal gewoon wilde natuur en hij houdt ong 80 koeien (voor vlees en melkproductie) en die laat hij vaak los lopen om ze te laten eten. Daar moest hij nog wat papierwerk regelen ofzo en er was een zieke koe waar naar gekeken moest worden. Dus ik heb beetje rond gelopen daar en toen vroeg ik aan de staf daar waar de koeien waren. Dus liepen ze met mij mee naar koeien. Ze waren echt super nieuwsgierig hahah was echt super grappig, al die koeien gingen in een kringetje om me heen staan :P De staf kon redelijk Engels praten en legde mij wat dingen uit over wat voor koeien het zijn en hoe ze verzorgt worden.
Toen Pieter klaar was ging we door naar Kasanka (dat laatste uurtje heb ik in de achterbak gezeten :P) en toen waren we rond 16:00 in Wasa terug. Toen was er weer een groot kampvuur omdat de gerenal manager (Ernst) weg gaat, dus konden we lekker lux (soort van) eten en hoefde we niet te koken. Toen bleef iedereen tot laat bij kampvuur, maar ik was kapot dus was alleen terug naar ons huisje gegaan en gelijk gaan slapen.
18-06-2014
Volgende ochtend 5:30 wakker. Want de drie meiden (Evelien, Sandra en Lindsey) uit ons huisje ging naar huis en vertrokken uit Kasanka om 6:00. Nadat we hun hadden uitgezwaaid dacht ik nog even te slapen, maar toen hoorde ik om 6:25 dat ik de hele dag mee moest met de Fransen en die vertrokken om 6:30. Dus ik als gek al mijn spullen en eten gepakt en weg. De meiden gingen met de auto het park in samen met scout. Wij moesten die dag 3 teams ophalen van hun posten in het park, omdat zij 16 dagen hadden gewerkt en nu 4 dagen vrij hadden. Dus wij moesten ze naar Wasa brengen en uitbetalen. We zouden dus die dag daar hele tijd mee bezig zijn en onderweg zijn met auto.. maar er was maar 1 auto ter beschikking, dus moesten we combinatiedag maken, dat de Fransen op zoek konden gaan naar olifanten (daar doen zij een onderzoek naar). We waren uiteindelijk in Bufumu terecht gekomen, omdat we via radiocontact hoorde dat de olifanten daar gezien waren. Was wel leuk om daar weer te zijn het team in Bufumu te zien waar ik paar dagen mee had gewerkt. Ze waren blij ons te zien en Gilliat liet gelijk zien waar de olifant langs was gelopen (bleek een grote bull te zien die alleen liep) Hij had dus precies de route gelopen, waar ik in mijn campeerbezoek in eerste instantie mijn tent neer had gezet. Dus het is wel degelijk een olifanttrac. Je zag goed alle voetafdrukken en alle afgekauwde takken op een hoogte van 2 meter. Daarna ben ik met dit team afgezet bij Pontoon (ergens midden in het park) om een begin te maken aan het early-burnen. We liepen over een fire-break toen we opeens naast mij geritsel hoorde in een grote berg opgedroogd gras. We bleven even stil staan en toen schoot er opeens een kop 30 cm. het gras uit vlak naast me. De kop van een black mamba, die even om zich heen keek en daarna rustig verder kroop. Ik weet niet hoe lang hij was, maar de jongens dachten rond de 2 tot 2.5 meter, maar het leek mij niet zo’n slim idee om dat te gaan onderzoeken, dus ik liet hem maar alleen. Hierna nog grote stukken paden geslashed in de brandende zon, ik was echt kapot.
Uiteindelijk om 15:00 terug in Wasa en het team bedankt voor hun harde werk. Hierna toch maar eindelijk de planning afgemaakt voor het early-burnen. Dus daar heb ik aan gewerkt tot 17:30. Toen nog snel macaroni gemaakt en gegeten. Op laatste moment nog 2de helft kunnen kijken van NL-Aust. voetbal :P om 20:00 terug in huisje om de planning die nu ver genoeg af was, moet sturen via internet, die ik niet kon krijgen. Tot 21:30 bezig geweest om mijn hotspot bereik te krijgen op mijn laptop en hotmail te kunnen openen en al die bestanden te kunnen versturen. Daarna moest Robert nog ook vet veel sturen. dus toen ging hij om mijn internet tot 23:30. Omdat hij Iphone heeft en daarmee geen hotspot kan maken, dus moet hij via mij mobiel op t internet. En om het nog gemakkelijker te maken, kunnen de Fransen ook niet op het internet via hun Iphone en moeten dus ook mijn mobiel daarvoor gebruiken.
19-06-2014
Dus vanochtend lekker uitgeslapen tot 7:00, toen wat gegeten en van 7:30 tot 12:00 gewerkt aan mijn stageplan voor school, die ik 3 dagen geleden al gestuurd moest hebben. In de middag kwamen de Fransen weer terug van een autotochtje door t park en toen pakten Robert en ik de auto naar de airstrip. Daar moest ik gras bundels gaan tellen (echt 2000 bundels ofzo) en daarna moet ik de omtrek meten van ong 10% van al die bundels. Die worden allemaal gebruik voor de daken van de huisjes in het park en sommige worden gebruikt voor early-burnen. Dus daar was ik wel even mee bezig. Ondertussen ging Robert heen en weer rijden met die grasbundels om ze in het park klaar te leggen voor het early-burnen. We waren ongeveer tegelijkertijd klaar. Dus we reden weer weg van de airstrip, met de achterbak nog vol met grass bundels, die we gingen droppen bij Pontoon. Eenmaal dat gedaan bewaarde we 4 grass bundels, om ondertussen op te terugweg alvast wat stukken grasland te early-burnen. En toen ging het fout… terwijl ik heel rustig reed in eerste versnelling en bijna tot stilstand kwam, begaf de koppeling het en viel de auto uit en kregen we hem niet meer aan. Op dat moment was het 17:40, geen radio bij ons, dus toen maar gelopen naar Wasa. Deels in het donker gelopen, toch weer een beetje eng, omdat we iets best grootst op de weg zagen, wat uiteindelijk gewoon een grass bundel bleek te zijn die op de heenweg uit de achterbak was gevallen. Toen naar Frank gelopen en uitgelegd wat er gebeurd was. Ik voelde me heel naar, met het idee dat ik reed en ik de auto dus eigenlijk heb gesloopt. Maar Frank zei dat het al bijzonder was dat hij het zo lang vol heeft gehouden. Het was namelijk de Darwin, de auto die half uit elkaar valt. Dus morgen ochtend gaan we met paar mensen van de staf terug naar de auto. Kijken of we hem weer aan het praten krijgen. We’ll see. In ieder geval wel een hele last van mijn schouders, dat het dus de schuld was van de auto zelf :P en niet van mij. Haha.
Zoo phoeee eindelijk alles getypt. Ook wel redelijk lang mee bezig geweest. Er lopen nu trouwens twee gekko’s over de muur tegenover me. Het lijkt erop dat ze een wedstrijd houden, wie het snels over de muur kan rennen, zonder door de andere ingehaald te worden. Want ze zijn hier flink heen en weer aan het rennen.
Nou nu maar weer eens lekker in mijn bedje kruipen en morgen ochtend de Darwin weer levende zien te krijgen. Ik zeg slaap lekker!
Toch niet slaap lekker, het gaat mij met dit internet nooit lukken om het op waarbenjij.nu te zetten. Dus dan maar het verhaal over de mail sturen naar Tyrell. Nu mag hij het voor mij op de site zetten. Thank Youuuu :D
-
20 Juni 2014 - 09:46
Liesbeth:
Hoi Robs, heerlijk weer een verhaal te lezen, gelukkig hoor ik vaker van je, anders had ik niet zo lang kunnen wachten. geweldig al die foto's die je maakt. dikke knuf van alle beesten hier, die toch wel veel aandacht missen (die nu naar olifanten gaat, haha) kus mama -
20 Juni 2014 - 10:28
Suzanne:
Hoi Robin, heerlijk om je verhalen te lezen! wat maak je veel mee zeg! en wat zal je onwijs genieten van alles :) kijk uit naar je volgende verhaal! groetjes Suzanne en Ide (en een kopje van Bob en Banjer) -
20 Juni 2014 - 10:42
Willem:
He Robs, je maakt ontzettend veel mee en je kan het zoooo leuk vertellen. Ben blij weer iets te lezen over je grote avontuur en blijf het maar weer en weer lezen. Volgens maak je alles wat je van te voren kon bedenken wel mee. Het is wel lastig als je telkens als passagier wagenziek wordt.
Ben benieuwd over dat plan van early burning (en als ik je Google Earth hoor zeggen gaat mijn hartje ook nog even sneller kloppen) en ik snap je probleem over de download).
Goed he, dat je geen Iphone hebt. Al die malloten die zoiets maar kopen omdat ie zulke leuke dingen kan zitten daar bij jou in de puree.
Ik ben zo trots op je. Je zal best wel je moeilijke momenten hebben maar wat ik lees gaat over de Robin zoals ik ooit hoopte dat je ongeveer zou worden.
loefs Paps. -
20 Juni 2014 - 12:46
Sue:
Hahahha Roooo wat maak je toch veel mee!!! Heb je onderhand niet reuze spierballen van al die boomstammen en takken sjouwen! Jeetje!! Hhahaha en bruin zal jij zeker al zijn! (En nog meer worden!) ik hoop dat je deze mooie ervaringen de rest van je leven mee draagt, heel leuk om allemaal te lezen. Hou van je kitkat xxxxx -
20 Juni 2014 - 22:21
Mirjam:
Hoi Robin, Wat een geweldige verhalen weer. Je maakt ontzettend veel mee. Ik vind het een heel mooi verslag, je schrijft heel leuk. Heel spannend allemaal. Je zou er wel een boek van kunnen maken later. Ik heb de foto's ook gekregen, prachtig, nog mooier dan op t.v. Nog een hele fijne tijd. Veel liefs, Mirjam -
21 Juni 2014 - 11:56
Eelke:
Hallo Robin, Je verhalen zijn zo gedetailleerd dat ik het gevoel heb naast je te lopen, teken uit mijn been te trekken en onder het stof met boomstammen te sjouwen, prachtig hoor!
Maar hier in Düsseldorf is het ook spannend! Een week geleden heeft een geweldige orkaan 1/4 van alle bomen in de stad verwoest (echt!!) en gisteren zag ik op weg naar mijn werk een eekhoorntje over de weg lopen, en ehhh....., nouja, ich wacht toch liever op jouw volgende spannende verhaal. Leuke tijd nog in Lusaka, liefs Eelke -
28 Juni 2014 - 13:04
Anneke:
Hoi Robin,
Met behulp van je vader heb ik je dan toch gevonden. Wat leuk om alles te lezen en wat werk je hard!!! Dit is een periode die je nooit meer zult vergeten. We kijken uit naar je volgende verhaal, groetjes van ons allemaal (inclusief Hayo, die zit nu bij ons) Anneke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
